Σάββατο 30 Αυγούστου 2008

pain alleviating thoughts

'Ισως τα πράγματα να μην είναι τόσο
"σοβαρά" ή ανησυχητικά όσο νομίζουμε.
Αρχικά, είναι θετικό το ότι αναρωτιόμαστε
κατά πόσο η στάση μας είναι υγιής ή μη
απέναντι στη ζωή. Αυτό σημαίνει ότι δεν
είσαι απαθής και αδιάφορος.

Αν νομίζεις πως είσαι αδρανής, καταρχήν
μπράβο που το διαβλέπεις. Έπειτα, "δες

τη φωτεινή πλευρά της ζωής" και το ποτήρι
μισο-γεμάτο. Πες πως είσαι ένας επιβάτης
ενός τραίνου. Απομόνωσε τους ήχους, άσε
τη σκέψη σου να χαθεί και βγες από τον
εαυτό σου. Κάνε την αυτοκριτική σου.
Μήπως δικαιούσαι μια παύση; Μήπως πέρασες
ένα διάστημα έντασης και οφείλεις να
κεράσεις τον εαυτό σου ένα .. kitkat;

Μπορεί αυτό να μεταφράζεται σε μια νέα αρχή.
Σε μία νέα ενασχόληση. Έστω και σε τεμπελιά.
Στο τπτ. Αποκλείεται όμως ένα νοήμων άνθρωπος
να μην εκμεταλλευτεί ακόμα και το τπτ.
Θα το μεταμορφώσει σε ώρα συλλογισμού και
υπολογισμού. Δε θα πάει χαμένο.
θα είναι κι έτσι παραγωγικό.

Δεν είναι κακό να παίρνουμε το ρόλο του

παρατηρητή ώρες ώρες. Έτσι βλέπει κανείς
τί τρέχει γύρω του, τί λείπει από γύρω του.
"Κι ύστερα, κι ύστερα", από παθητικός
γίνεται ενεργητικός και συμπληρώνει
το κενό που διαπίστωσε.
Όπου κι αν είναι αυτό.
Γιατί πρέπει κανείς να σκέφτεται,
τί θα έπρεπε να σκέφτεται;

Κλείσε την πόρτα πίσω σου και άνοιξε αυτή
που στέκει μπροστά σου ή δίπλα σου.
Πάντως, μη γυρίσεις πίσω.
Και προπαντώς μη διστάσεις.

Aλλά να θυμάσαι ότι στον αγώνα σου
για την ύπαρξή σου, στο πίσω μέρος του
μυαλού σου, πρέπει να έχει θέση η
βεβαιότητα ότι στο τέλος θα ηττηθείς...

Μην ξεχνάς ωστόσο. Το τραίνο κινείται.
Ταξιδεύει. Δεν περιμένει. Δεν καθυστερεί,
εκτός κι αν είναι αμαξοστοιχία του ΟΣΕ.
ΟΚ. Πάσο. Εκεί την πάτησες.
Την περίπτωση
"ταξιδεύω με καρβουνιάρη"
θα την εξετάσουμε
σε άλλη συνεδρία...
Μπορεί να κάνει πάλι το ίδιο δρομολόγιο,
μπορεί να σου φανούν όλα "επαναλαμβανόμενα",
αλλά το ταξίδι θα έχει τη δική του
θέση στο χωροχρόνο. Κι αυτό
θα είναι χωρίς επίστροφή..

Η Ζωή είναι ένα πορτραίτο, πάνω στο οποίο
κανείς δε διεκδικεί πνευματικά δικαιώματα.
Όλοι θα βάλουν την πινελιά τους και θα
κάνουν τις επιλογές τους. Δε στερεί από εμάς

τα ενδιαφέροντα. Αντίθετα, τα προσφέρει
απλόχερα ανά πάσα στιγμή και δίνει την
ευκαιρία ταυτόχρονα στον καθένα να "ταράξει
τα λιμνάζοντα ύδατα". Το πρόβλημα ξεκινά
όταν η λίμνη γίνεται βάλτος...

Μπορείς να ξελασπώσεις όμως.
Αυτό που θα σου δώσει δύναμη,
είναι το "θέλω". Εσύ θέλεις;
"Αυτοί που δεν ξέρουν να ζουν,
καλά κάνουν και πεθαίνουν".

Το bungee jumping το σκέφτηκες;

by Balekos