Δευτέρα 29 Ιουνίου 2009

Σ'αγαπάω, μ'ακούς;


Αν ο ερωτώμενος δεν είναι βαρήκοος ή δεν κάνει το κορόιδο, θα απαντήσει ειλικρινά. Ειδάλλως θα δώσει την πληρωμένη απάντηση:
'Αγάπη είναι να δίνεις κι όχι να παίρνεις'.
Ναι, καλά...


Για ποια ανιδιοτελή αγάπη μιλάμε; Σαφώς και υπάρχει ιδιοτελές κίνητρο στην αγάπη κι αυτό είναι απόλυτα υγιές και ανθρώπινο. Αγαπάμε κάποιον διότι μας κάνει καλό να τον αγαπάμε. Αγαπάμε αυτόν που μας έχει αποδεχτεί όπως ακριβώς είμαστε, με τα καλά, με τα κακά, με τα στραβά και τα ανάποδά μας. Αυτόν που ακόμα κι αν κάνουμε την μεγαλύτερη μαλακία, δεν θα ρωτήσει ποτέ "Γιατί;;;" ούτε θα τεντώσει το δάχτυλο δίνοντας συμβουλές.
Αγαπάμε αυτόν που μας αγαπάει. Κανένας δεν αγάπησε ποτέ τον εκβιαστή του, τον βιαστή του, τον τύραννό του.
Σε αυτό το πλαίσιο, μπορείς να αγαπήσεις κι ανθρώπους που δεν τους γνωρίζεις προσωπικά-όσο τρελό κι αν ακούγεται αυτό. Μπορεί να συμβεί, όταν σε έχουν απογοητεύσει οι άνθρωποι που γνωρίζεις προσωπικά. Κι αυτό δεν είναι καθόλου τρελό.



by V.


3 σχόλια:

bbq news είπε...
Αυτό το σχόλιο αφαιρέθηκε από τον συντάκτη.
bbq news είπε...

Καλά τα λες Varvara!
Για σκέψου, μπορείς να γεμίσεις μια σελίδα με όλους εκείνους που πραγματικά (σε) αγαπάνε, με εκείνους που έχουν διαθεση να κάνουν όσα η Αγάπη "προβλέπει";
Ούτε post-it δεν γεμίζεις...
Δύσκολα τα πράγματα σήμερα! Οπότε, ότι αγαπάμε - να το αγαπάμε πολύ...

Balekos είπε...

Δεν μπορώ να συλλάβω το πως μπορείς να αγαπήσεις ανθρώπους που δε γνωρίζεις προσωπικά. Σε αυτήν την περίπτωση δεν αγαπάς αυτό που είναι, αλλά την ιδανική εικόνα που έχεις πλάσει στο μυαλό σου. Κι όταν απογοητευτείς, τρως τα μούτρα σου.

Ως προς τα λοιπά, συμφωνώ απόλυτα.
Η αγάπη είναι ιδιοτελής.
Αδιαμφισβήτητα.

B.