tag:blogger.com,1999:blog-1244479391168922912024-02-19T04:13:24.061+02:00ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...Z., B., C. κ' V.
Ένα ιστολόγιο από ... τρεις.
Ο κούκος, μας κόστισε αηδόνι,
αλλά επιτέλους .. ΕΒΡΕΘΗ !ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.comBlogger137125tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-68761526029921443832011-08-21T21:31:00.002+03:002011-08-21T21:38:13.809+03:00ΜΗΝ ΜΟΥ ΜΙΛΑΣ ΓΙΑ ΚΑΛΟΚΑΙΡΙΑ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh7SExOB-2DkeIITRK9dbq8rf19N3LmTgG2eZOExxiv56QkuXdEyEuvkoVb8vvPrmGs24NGc_Qpc02aaL4xfTUnKlHArQYPbMpDIbZiOsj3K_l73A1pcxrpZJJz9wK_dvM8rO-4yb48cw/s400/summertime.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEgh7SExOB-2DkeIITRK9dbq8rf19N3LmTgG2eZOExxiv56QkuXdEyEuvkoVb8vvPrmGs24NGc_Qpc02aaL4xfTUnKlHArQYPbMpDIbZiOsj3K_l73A1pcxrpZJJz9wK_dvM8rO-4yb48cw/s400/summertime.jpg" border="0" alt="" /></a>
<br />Δεκαπενταύγουστος. Έξι το πρωί. Έξω τραγουδάνε τα τζιτζίκια κι εγώ σκεπασμένη μέχρι τον λαιμό με μάλλινη κουβέρτα. Κάτι δεν πάει καλά εδώ...<div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>Εν πλω για την Αντίπαρο. Η θάλασσα λάδι κι όμως κουνιόμαστε. Η γραμμή του ορίζοντα δεν είναι ευθεία. Ο μπούσουλας είναι που γέρνει ή το καράβι;</div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>Σ' ένα βραχάκι, ψαρεύοντας. Ένα τέταρτο περιμένω να τσιμπήσει. Το μοναδικό ψάρι που βλέπω γυροφέρνει το αγκίστρι χωρίς να το πλησιάζει. Ίσως ξέρει ότι κατά βάθος δεν θέλω να το σκοτώσω κι ότι ήρθα για να χαζολογήσω...</div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>Περασμένα μεσάνυχτα. Χυμένη σε μια ξαπλώστρα κοιτάζω τα αστέρια. Τι κοιτάζω; Λες και ξέρω να τα διαβάζω ή πιστεύω σε αυτά. "<i style="font-weight: bold; ">...κι αν τα τραίνα τρέχουν σε γραμμές, τα άστρα καβαλάνε οι ψυχές..." </i>λέει ένα τραγουδάκι. Αν κρίνω από αυτό που βλέπω, πρέπει να υπάρχει πολυκοσμία 'εκεί πάνω'. Πού είσαι;</div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-20214139254938981692011-08-13T21:16:00.003+03:002011-08-13T21:25:14.321+03:00ΧΑΠΙ ΕΝΤ<a href="http://images.mylot.com/userImages/images/postphotos/2457900.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 382px;" src="http://images.mylot.com/userImages/images/postphotos/2457900.jpg" border="0" alt="" /></a>
<br /><i>''Τελείωνέ με. Με την μια. Αν είναι να πεθάνω σήμερα μη με βασανίζεις έτσι. Το ξέρω ότι δεν υπήρξα και ο καλύτερος άνθρωπος του κόσμου αλλά δεν μου αξίζει τέτοια ανταμοιβή...''</i><div><i>
<br /></i><div>Σε λίγο θα έρθει η νοσοκόμα για την καθιερωμένη βραδυνή ένεση. Ακόμα κι αυτή η χοντρή και κακάσχημη γυναίκα μοιάζει με καλή νεράιδα ανάμεσα στους δράκους του μυαλού μου. Σαν σωτήρας που κρατά το φίλτρο για να σκοτώσει τους δαίμονές μου...</div></div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>''<i>Μην φοβάσαι, δεν θα πονέσεις"</i></div><div><i>"Πονάω ήδη" </i>της απαντάω.</div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>Μου χαμογελάει σαρδόνια και μου καρφώνει την σύριγγα σπρώχνοντας γρήγορα το έμβολο για να αδειάσει όλο το φάρμακο μέσα μου. Πόσο διψούσε το σώμα μου για ανακούφιση...! Πόσο απελπισμένα διψούσε...!</div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>Τα βλέφαρά μου βαραίνουν κι ένα κύμα γαλήνης με πλημμυρίζει. Ξεφυσώ βαθιά περιμένοντας να δράσει το φάρμακο. Δεν ξέρω αν ο παράδεισος είναι ένα απέραντο πράσινο λιβάδι με λουλούδια και γέλια παιδιών. Σίγουρα, πάντως, είναι ένα μέρος όπου δεν υπάρχει πόνος. Και σίγουρα μού αξίζει μια γωνίτσα εκεί μέσα μιας και την κόλαση την ζω εδώ, στον 'γήινο' κόσμο.</div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div><i>''Πώς αισθάνεσαι;''</i> με ρωτάει.</div><div><i>''Δεν αισθάνομαι'' </i>της λέω.</div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>Ψέμματα. Αισθάνθηκα να κυλά ένα δάκρυ στο μάγουλό μου καθώς έκλεισα τα μάτια μου για τελευταία φορά.</div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>
<br /></div><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-58617125698104536042011-07-08T21:46:00.002+03:002011-07-08T21:55:37.423+03:00ΜΟΝΟΚΛΙΝΟ<a href="http://illusion.scene360.com/wp-content/themes/sahara-10/submissions/only_me_01.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 590px; height: 327px;" src="http://illusion.scene360.com/wp-content/themes/sahara-10/submissions/only_me_01.jpg" border="0" alt="" /></a><br />Ήταν πολλά. Πάρα πολλά. Γιατί έξι πιάτα; Αφού μόνο ένα-δύο χρησιμοποιώ καθημερινά. Κι απ'την άλλη, τόσα ποτήρια; Δεκαοχτώ! Λες και περίμενα επισκέψεις. Λες και ξαφνικά το σπίτι μου θα γέμιζε κόσμο. Κατσαρόλες, τηγάνια, κουτάλες... Και να'λεγα ότι είμαι δεινή μαγείρισσα... Ένα σωρό άχρηστα πράγματα. Τα μαχαιροπήρουνα, σε ρόλο κομπάρσου πια, περιμένουν παρατεταγμένα μπας και χρησιμοποιηθούν. Όχι, ήταν πολλά. Ποιους περίμενα...; Τι περίμενα...;<div><br /></div><div>Η λογική του ''<i>πάρε, θα έρθει ένας άνθρωπος στο σπίτι</i>'' απλώς δεν ευδοκίμησε. ¨Οχι ότι δεν ήρθαν. ¨Ηρθαν. μόνο που ήρθαν για εκείνους κι όχι για την οικοδέσποινα. ¨Οχι για τα '<i>καλορίζικα</i>' και την '<i>καλή αρχή</i>' αλλά επειδή έψαχναν άσυλο για την- καταπιεσμένη από το δικό τους πατρικό σπίτι -ύπαρξη. Ανιδιοτελείς φιλίες σου λέει μετά... Δεν σας είπε κανείς ότι τα 45τ.μ. αποτελούν ήδη άσυλο για έναν; Παραπλανηθήκατε από τα πλήρη σερβίτσια φαγητού;</div><div>Από αύριο θα αρχίσω να πετάω.</div><div><br /></div><div><br /></div><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-74586660351689060932011-05-29T22:12:00.003+03:002011-05-29T22:19:39.505+03:00ΤΡΑΓΙΚΕΣ ΕΛΛΕΙΨΕΙΣ<a href="http://b4.img.v4.skyrock.com/b4a/parakochra/pics/922994828.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 300px;" src="http://b4.img.v4.skyrock.com/b4a/parakochra/pics/922994828.jpg" border="0" alt="" /></a><br />Όχι, δεν είμαι π<span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); "><span class="Apple-style-span" >αρανοϊκή</span></span>. Αυτά που κάνω σου φαίνονται παραν<span class="Apple-style-span" style="color: rgb(51, 51, 51); font-family: 'times new roman'; font-size: large; ">οϊ</span>κά. Τι δηλαδή; Επειδή θέλω να μαθαίνω κάθε μα κάθε πληροφορία που σε αφορά; Απ'την πλευρά σου το βλέπεις έτσι...<div>Αν, όμως, έρθεις από την δική μου θα δεις πόσο φυσιολογικά είναι όλα. Δεν μου έδωσαν τίποτα. Ούτε ασφάλεια ούτε επαίνους ούτε χάδια ούτε συγχώρεση. Δεν φιλήθηκα όσο έπρεπε, δεν αγκαλιάστηκα τόσο ώστε να εξοικειωθώ με την ανθρώπινη επαφή. Δεν κανακεύτηκα τόσο ώστε να ζεσταθεί κάθε μου κύτταρο. Έτσι, επιδόθηκα στο ανελέητο και συνάμα τυφλό κυνηγητό της αποδοχής σου. Έψαχνα αγάπη. Απ'όπου την βρω. Απ'όποιον την βρω. Με όποιον τρόπο την βρω.</div><div><br /></div><div><br /></div><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com3tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-83221796853619788332011-04-21T21:40:00.003+03:002011-04-21T21:49:16.418+03:00ΟΥΡΑΝΙΟ ΤΟΞΟ<a href="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQLzB5i-rwFcpwbPFssNkSsFBWH1Wp9z8nVOuyw-Q61PVspqEDQ&t=1" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 290px; height: 174px;" src="http://t0.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQLzB5i-rwFcpwbPFssNkSsFBWH1Wp9z8nVOuyw-Q61PVspqEDQ&t=1" border="0" alt="" /></a><br />Σε είδα. Και με είδες που σε είδα. Αμέσως έστρεψες το βλέμμα-σαν από ντροπή. Σαν να κατάλαβες ότι (σε) κατάλαβα. Η ματιά μου σε 'σάρωσε' από πάνω μέχρι κάτω προκειμένου να βρει σημάδια που θα επιβεβαίωναν την αρχική μου υπόνοια. Το ασύμμετρα κομμένο αγορίστικο μαλλί, το αντρικό λευκό φανελάκι, η καζάκα, το σκισμένο τζιν, η μπάσα φωνή και η μάγκικη πόζα με τα χέρια στις τσέπες μού ψιθύριζαν την λέξη "γκέι".<div>Ώσπου κοίταξα τα παπούτσια σου. Κάθε τρύπα για τα κορδόνια κι ένα χρώμα της χαρούμενης σημαίας. Καταλαβαίνω, πρέπει να το πεις αλλά όχι φωναχτά. Η οικογένεια δεν το αντέχει. Άρα πρέπει να το υποδηλώσεις με κάποιο τρόπο. Με όποιον τρόπο. Άλλη μια πολύχρωμη κονκάρδα καρφιτσωμένη στην τσάντα σου...</div><div>Μια τελευταία ματιά κι ένα χαμόγελο συγκατάβασης έδωσαν τέλος στην σύντομη εξερεύνηση της αλλόκοτης γυναικείας σου ύπαρξης.</div><div><br /></div><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-13965935110643931502011-03-28T19:48:00.002+03:002011-03-28T19:53:10.959+03:00ΟΤΑΝ ΦΛΕΡΤΑΡΕΙ Η ΝΕΟΛΑΙΑ<a href="http://www.funnypictures.net.au/images/old-man-with-hand-on-young-lady.jpg" onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 252px; height: 369px;" src="http://www.funnypictures.net.au/images/old-man-with-hand-on-young-lady.jpg" border="0" alt="" /></a><br />Εκείνη καθόταν στο παγκάκι. Εκείνος πλησίασε και κάθισε δίπλα της. Άρχισε να της λέει την ιστορία της ζωής του μιας και τους χώριζε σχεδόν μισός αιώνας. Βαριόταν να τον ακούει-ήταν ολοφάνερο. Κουνούσε συγκαταβατικά το κεφάλι της μπας και σταματήσει να της μιλάει. ¨Ομως, όχι. Για μισή και πλέον ώρα της έλεγε, έλεγε, έλεγε... Στο τέλος προσφέρθηκε να την κεράσει καφέ ή φαγητό. Εκείνη αρνήθηκε. <div>"<i>Τι πορνόγερος!"</i>,σκέφτηκε. </div><div>Κι έφυγε ενώ το γερόντιο απέμεινε μαραζωμένο να καλωσορίζει την οδύνη της ερωτικής του απογοήτευσης. Τρομάρα του...!</div><div><br /></div><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-91279821695673222722011-03-08T17:22:00.005+02:002011-03-08T17:53:13.621+02:00ΤΟ ΚΟΥΤΙ ΤΗΣ ΠΑΝΔΩΡΑΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZM_9XyEr75c_sBy08t16ee3VC2_-Jp2dpnkPr9p86MpXsBqF3S3b69uiJMOnKIqxO6lS6PneoDxHjmF0GmqvOm7xn0srk4V8TqaT8zTR7SZw8AeuTF2PxpPNcNpxDLC9XnBoUD-2nL50G/s400/pandora.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 322px; height: 302px;" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEiZM_9XyEr75c_sBy08t16ee3VC2_-Jp2dpnkPr9p86MpXsBqF3S3b69uiJMOnKIqxO6lS6PneoDxHjmF0GmqvOm7xn0srk4V8TqaT8zTR7SZw8AeuTF2PxpPNcNpxDLC9XnBoUD-2nL50G/s400/pandora.jpg" border="0" alt="" /></a><br />Είναι τρελό το τι μπορεί να συναντήσεις στις σοφίτες. Πράγματα που είχες ξεχάσει ακόμα και την ύπαρξή τους αλλά ποτέ τα αραχνιασμένα συναισθήματα που τα συνοδεύουν. Κι επειδή τα ταξίδια στο χρόνο είναι πάντοτε δελεαστικά χωρίς καλά καλά να το καταλάβεις αρχίζεις να αγγίζεις, να μυρίζεις, να επεξεργάζεσαι αυτούς τους 'θαμμένους θησαυρούς'... <div>Κάπου ανάμεσα σε διπλώματα ξένων γλωσσών και πτυχία κρύβονταν τα ημερολόγιά μου και μέσα σε αυτά παραχωμένες μερικές φωτογραφίες σου. Επώδυνα καρέ και ακόμη πιο επώδυνα χειρόγραφα...</div><div><br /></div><div><i>-24/6/2002 </i>(καρέ)</div><div><i></i>Εσύ σε μια εκδρομή σου στην Αγγλία, τρέχεις χαρούμενος σε ένα γήπεδο.</div><div><br /></div><div>ΚΛΙΚ...κοντινό...</div><div><br /></div><div>Κοιτάς κατευθείαν στον φακό. Πανέμορφος μες την ασχήμια σου με μάτια που κλαίνε για βοήθεια...</div><div><br /></div><div>-<i>24/6/2002 (</i>χειρόγραφο)</div><div>Εγώ να περιγράφω με κάθε ανατριχιαστική λεπτομέρεια τον άγριο χειμώνα μέσα μου. Και να σκεφτείς ότι ήταν καλοκαίρι...</div><div><br /></div><div><br /></div><div><i>-29/8/2003 </i>(καρέ)</div><div>Εσύ στο πάρτι των γενεθλίων σου. Δεν τα γιόρταζες ποτέ. Κι όταν, τελικά, το αποφάσισες η αμηχανία σου εκείνη την βραδιά σε σφήνωσε ακόμα πιο βαθιά μες την καρδιά μου.</div><div><br /></div><div><br /></div><div>ΚΛΙΚ...κοντινό...</div><div><br /></div><div>Βλέμμα χαμηλωμένο που ψιθυρίζει <i>'ευπρόσδεκτη κάθε αγκαλιά'...</i></div><div><i><br /></i></div><div><i><br /></i></div><div><i>-29/8/2003 </i>(χειρόγραφο)</div><div>Εγώ με δύο προτάσεις να εξηγώ γιατί δεν μπορώ να ανήκω σε αγέλες...</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Λυπηρά πράγματα. </div><div>by V.</div><div><br /></div><div> </div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-49458551957262968602011-01-19T13:45:00.003+02:002011-01-19T18:02:44.744+02:00ΔΕΣΠΟΙΝΙΣ ΕΤΩΝ 39<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.agelioforos.gr/files/iro/laiki-agora.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 512px; height: 349px;" src="http://www.agelioforos.gr/files/iro/laiki-agora.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><div>Λ<span class="Apple-style-span" style="line-height: 15px; "><span class="Apple-style-span">αϊκή</span></span> αγορά, πάνω από τον πάγκο με τα αντίδια. Μητέρα και κόρη με το καροτσάκι τους να περιέχει λίγα πράγματα. Τόσο, όσο.</div><div>Παρατηρώ την κόρη. Κλασική περίπτωση γεροντοκόρης. Αλλά όχι από τις ξινές. Από τις άλλες, τις συμπαθέστατες, που η ζωή τους τα έφερε έτσι και δεν βρήκαν 'ένα καλό παιδί ν'ανοίξουν σπιτικό'. Κι ας το ήθελαν όσο τίποτε άλλο στην ζωή τους...</div><div>Από αυτές που δεν παραπονιούνται, δεν κρατούν κακία σε κανέναν αφού, καθώς φαίνεται, ο γάμος δεν ήταν στο γραφτό τους...</div><div>Από αυτές που θα παραμείνουν πάντα κόρες...</div><div><br /></div><div>Το στιλ χαρακτηριστικό. Μπότα συντηρητική, χωρίς τακούνι.</div><div>Φούστα αυστηρά μέχρι το γόνατο. Ούτε πόντος παραπάνω. Μην μας περάσουν για τίποτα ξετσίπωτες...</div><div>Μωβ πουλόβερ, ένα τεράστιο μπουφάν άτσαλα φορεμένο. Η τσάντα χιαστί περασμένη στον θώρακα και, τέλος, στέκα (!). ¨Οχι κορδέλα, στέκα. Να κρατάει πίσω τα απεριποίητα φυσικά μαλλιά της και να αφήνει το πρόσωπό της σε άπλετη κοινή θέα προς κάθε ενδιαφερόμενο...</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Νοερά της δίνω μια θέση πάνω στον πάγκο. Κάπου ανάμεσα στα βλήτα, τα πράσα και τις καυκαλήθρες. Κι ελπίζω να έχει την ίδια τύχη με τα υπόλοιπα ζαρζαβατικά: να βρεθεί κάποιος να την διαλέξει...</div><div><br /></div><div><br /></div><div>by V.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div style="text-align: center;"><br /></div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-79765190187833818942011-01-18T15:35:00.002+02:002011-01-18T15:43:46.615+02:00ΦΑΡΜΑΚΙΑ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.lifo.gr/icache/460x300x2/299073_poison.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 460px; height: 300px;" src="http://www.lifo.gr/icache/460x300x2/299073_poison.jpg" border="0" alt="" /></a><br />Νεαρός ψωνίζει προφυλακτικά από το φαρμακείο. Ο φαρμακοποιός μειδιά και, μετά την απομάκρυνση του πελάτη, γυρίζει και λέει στον βοηθό του:<div>"<i>Είδες; Η νεολαία προφυλάσσεται. Μπράβο του!"</i></div><div><i><br /></i></div><div>Νεαρή ψωνίζει προφυλακτικά από το φαρμακείο. Ο φαρμακοποιός την κοιτά με μισό μάτι και κατόπιν ψιθυρίζει στον βοηθό του:</div><div>"<i>Ποιος ξέρει με πόσους θα πηδηχτεί απόψε..."</i></div><div><i><br /></i></div><div><i><br /></i></div><div><br /></div><div>Νεαρή αγοράζει τεστ εγκυμοσύνης από το φαρμακείο. Η φαρμακοποιός (γυναίκα αυτήν την φορά) ξαφνικά γλυκαίνει, θυμάται την χαμένη της νιότη... Κοιτά την βοηθό της.</div><div>"<i>Αχ! Θυμάμαι κι εγώ τι αγωνία είχα όταν έκανα το τεστ, τότε..."</i></div><div><i><br /></i></div><div><i><br /></i></div><div>Νεαρός αγοράζει τεστ εγκυμοσύνης από το φαρμακείο. Η προαναφερθείσα ξινή επιστήμων του το δίνει χωρίς πολλές κουβέντες. Σχολιάζει.</div><div>"<i>Aλίμονο στην κοπελίτσα που θα γκάστρωσε ο αλήτης..</i>."</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>Αν έτσι σκέφτεται το ένα φύλο για το άλλο, αναρωτιόμαστε γιατί οι σχέσεις πάνε κατά διαόλου;</div><div><i><br /></i></div><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-28797717633048081712011-01-02T15:22:00.002+02:002011-01-02T15:25:11.364+02:00ΡΕΒΕΓΙΟΝ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://farm4.static.flickr.com/3211/3120781808_a3c073ffc2.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 500px; height: 375px;" src="http://farm4.static.flickr.com/3211/3120781808_a3c073ffc2.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><i>Κάτι τέτοιες στιγμές</i><div><i>-μόνος σου στην γιορτή-</i></div><div><i>ξέρεις πως αγαπάς</i></div><div><i>μα δεν ξέρεις γιατί.</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Η ζωή είναι λειψή</i></div><div><i>και οι σκέψεις γλιστρούν</i></div><div><i>μα μια τέτοια βραδυά</i></div><div><i>σκέψεις σε κυνηγούν....</i></div><div><i><br /></i></div><div>Φ.Δ</div><div><br /></div><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-13312088669245455122010-12-07T21:16:00.003+02:002010-12-07T21:21:29.347+02:00ΕΥΧΕΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://showmemoneybiz.com/wp-content/uploads/2009/11/Thank-You-4-Early-Payment.png"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 450px; height: 352px;" src="http://showmemoneybiz.com/wp-content/uploads/2009/11/Thank-You-4-Early-Payment.png" border="0" alt="" /></a><br /><div>Πρόσφατοι φίλοι μου ευχήθηκαν και ξέρω ότι το εννοούν.</div><div>Φίλοι είκοσι και πλέον χρόνων με ξεπέταξαν με ένα 'ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ' σε sms.</div><div>Τους ευχαριστώ όλους από καρδιάς.</div><div>Τους πρώτους διότι υπάρχουν στην ζωή μου.</div><div>Τους δεύτερους διότι μου έδωσαν την ευκαιρία να καταλάβω πόσο ανεπαρκείς είναι και να αναθεωρήσω την σχέση μας.</div><div><br /></div><div><br /></div><div>by V.<br /><div style="text-align: center;"><span class="Apple-style-span" ><u><br /></u></span></div><br /></div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-36477235564341755002010-12-02T15:16:00.002+02:002010-12-02T15:31:00.276+02:00ΣΤΑΓΔΗΝ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://healthlifeandstuff.com/wp-content/uploads/2009/12/IV-drip-medication.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 273px; height: 440px;" src="http://healthlifeandstuff.com/wp-content/uploads/2009/12/IV-drip-medication.jpg" border="0" alt="" /></a><br />"<i>Χαλάρωσε... </i><div><i>Δεν θα σε πονέσω...</i></div><div><i>Πριν μπω μέσα σου κλείσε τα μάτια και μέτρησε μέχρι το δέκα...</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Μην κλαις...</i></div><div><i>Δεν θα σε μεταλλάξω...</i></div><div><i>Δεν χρειάζεται να δειλιάζεις...</i></div><div><i>Κλείσε τα μάτια σου και απομακρύνσου...</i></div><div><i><br /></i></div><div><i>Προσπάθησες...</i></div><div><i>Είναι δύσκολο να με πείσεις...</i></div><div><i>Σήμερα με θέλεις πιο πολύ, απελπισμένα...</i></div><div><i>Μην κλαις...</i></div><div><i>Δεν θα σου αντισταθώ ούτε κι εγώ...</i></div><div><i>Χτες είχες εμπιστοσύνη στον εαυτό σου...</i></div><div><i>Σήμερα με παίρνεις σε διπλάσια δόση..."</i></div><div><i><br /></i></div><div><i><br /></i></div><div>by V.</div><div><i><br /></i></div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-54322767940630420562010-11-30T20:00:00.002+02:002010-11-30T20:21:49.682+02:00ΓΙΟΥΣΟΥΡΟΥΜ ΣΕΡΒΙΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://www.istockphoto.com/file_thumbview_approve/4342984/2/istockphoto_4342984-waiter-with-platter.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 380px; height: 285px;" src="http://www.istockphoto.com/file_thumbview_approve/4342984/2/istockphoto_4342984-waiter-with-platter.jpg" border="0" alt="" /></a><br /> Οι κυριακάτικες βόλτες στο Μοναστηράκι περιλαμβάνουν απαραιτήτως στάση για καφέ σε κάποια από τις παρακείμενες καφετέριες. Οι περισσότερες από αυτές μετρούν δεκαετίες ζωής. Τόσες, που τείνουν να γίνουν ένα με την παράδοση. Το ερώτημα είναι <b>πώς</b> κατάφεραν να επιβιώσουν...Διότι το να έχεις μια τέτοια επιχείρηση στο συγκεκριμένο πόστο ισοδυναμεί με χρυσορυχείο. Αρκεί να ξέρεις να το 'κινήσεις΄. <div><br /><div> Τι είδα εγώ, λοιπόν, στην σύντομη-ευτυχώς-στάση μου σε μία από αυτές:</div><div>-σερβιτόρους με τα μούτρα μέχρι το πάτωμα που φεύγουν πριν ακόμη ολοκληρώσεις την παραγγελία σου ή που, όταν τελικά σε σερβίρουν, να έχουν πιάσει όλα τα ποτήρια από το χείλος τους.</div><div>-ένα αφεντικό χυμένο σε μια καρέκλα να κράζει τον υπάλληλό του επειδή αργεί να σερβίρει. Κι όταν φτάνει στο 'αμήν' να σηκώνεται (με βαριά καρδιά, μην φανταστείς...) να πάρει ο ίδιος παραγγελία αφού πρώτα ξύσει την μύτη του και...όποιο άλλο μέλος του σώματος προεξέχει.</div><div>-πελάτες να διαμαρτύρονται διότι στο δεκάλεπτο που περιμένουν δεν τους έχει πλησιάσει κανείς για παραγγελία. Κάποια στιγμή νόμιζα ότι είμαι σε γύρισμα για την εκπομπή του Μποτρίνι. Έψαχνα τριγύρω μου για κάμερα!</div><div>-απαράδεκτης ποιότητας υπερχρεωμένους χυμούς και καφέδες.</div><div><br /></div><div>Στο τέλος ο σερβιτόρος μου έφερε 1 ευρώ παραπάνω ρέστα. Δεν σου κρύβω ότι μπήκα στον πειρασμό να μην του το πω. ¨Οχι για κανέναν άλλο λόγο αλλά γιατί το μυαλό μου φλασάρισε περίεργα: αυτά τα γκαρσόνια, με αυτήν την ελεεινή συμπεριφορά είναι εκεί και δουλεύουν. Αν κανένα νεαρό παιδί πάει να ζητήσει δουλειά ως σερβιτόρος θα τον απορρίψουν λόγω έλλειψης 'προυπηρεσίας σε χώρους εστίασης'. Λες και όλοι οι Αλβανοί και Ρουμάνοι που σερβίρουν έχουν τελειώσε ΤΕΙ τουριστικών επαγγελμάτων στην χώρα τους...</div><div><br /></div><div><br /></div><div>by V.</div><div><br /></div><div><br /></div><div>ΥΓ1 Τα ανωτέρω έλαβαν χώρα στην καφετέρια 'ΒΕΡΑΝΤΑ' δίπλα από την βιβλιοθήκη του Αδριανού. Χα!</div><div><br /></div><div>ΥΓ2 Το ευρώ, τελικά, το επέστρεψα. Δεν έφτανε για να ξεπληρώσει την τσατίλα μου...</div><div><br /></div></div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-7961293714805061642010-11-14T21:03:00.003+02:002010-11-14T21:17:55.693+02:00Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://farm4.static.flickr.com/3025/2574909467_69773709e9.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 500px; height: 375px;" src="http://farm4.static.flickr.com/3025/2574909467_69773709e9.jpg" border="0" alt="" /></a><br /><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Το σίγουρο είν'ότι ξεκίνησα πάλι αργά<span class="Apple-style-span" style="color: rgb(205, 50, 39); "> </span></div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">και πάω με τα πόδια, συνέχεια χαζεύω, κοιτάζω...</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Μυρμήγκια που σκάβουν στου κόσμου το ρήμαγμα</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">μου λένε να σκάψω λιγάκι κι εγώ, μα διστάζω</div><div class="no" style="font-family: Verdana; font-size: 8pt; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; "> </div><div class="ch" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; color: rgb(205, 50, 39); font-weight: bold; margin-bottom: -4px; margin-top: 0px; font-size: medium; "><br /></div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Κι αν είμαι σε κάτι στ' αλήθεια καλός</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">φοβάμαι πως είναι το αμήχανο βήμα</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Μα εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">που δείχνει πως είσαι ο προορισμός</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">κι αν είναι ένας τρόπος για να 'ρθω είν 'αυτός:</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">ν' αλλάζω στη διαδρομή συνεχώς</div><div class="ch" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; color: rgb(205, 50, 39); font-weight: bold; margin-bottom: -4px; margin-top: 0px; font-size: medium; "> </div><div class="no" style="font-family: Verdana; font-size: 8pt; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; "> </div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Το σίγουρο είν' ότι πηγαίνω στην ομορφιά</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">μα ο μέσα μου αντίπαλος βιάζεται, τρέχει να φτάσει</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Κοιτάω τ' όνομά του που αστράφτει στην αγορά</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">ακούω το τραγούδι του που θέλει απλά να σου μοιάσει</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; "><br /></div><div class="no" style="font-family: Verdana; font-size: 8pt; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; "> </div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Κι αν είναι σε κάτι στ' αλήθεια καλός</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">φοβάμαι πως είναι ο μηχανισμός του</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Μα εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">που δείχνει πως είσαι ο προορισμός</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Κι ο δρόμος σου σίγουρα δεν είν' αυτός</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Να μένω ο ίδιος, μα πιο βιαστικός</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; "><br /></div><div class="no" style="font-family: Verdana; font-size: 8pt; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; "><span class="Apple-style-span" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-size: medium; font-weight: bold; ">Το σίγουρο είν' ότι δεν υπάρχει σιγουριά</span></div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">στον δρόμο αυτό δεν υπάρχουν ταμπέλες και βέλη</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">μονάχα ουρανός και αέρας και μοναξιά</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">κι αυτό που η καρδιά μου συνέχεια και ακούραστα θέλει</div><div class="no" style="font-family: Verdana; font-size: 8pt; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; "> </div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Κι αν είμαι σε κάτι στ' αλήθεια καλός</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Το ξέρω πως είναι ότι απλά συνεχίζω</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Κι εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">πως είσαι ο δικός μου ο προορισμός</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Θα φτάσω εκεί κάποτε –θα 'ρθει ο καιρός </div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">να σου τραγουδήσω να γίνουμε φως </div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">Φ.Δ.</div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; "><br /></div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; "><br /></div><div class="te" style="font-family: Consolas, 'DejaVu Sans Mono', 'Courier New'; font-weight: bold; margin-top: 0px; margin-bottom: 0px; font-size: medium; ">BY V. </div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-50581527612060792552010-11-14T18:06:00.002+02:002010-11-14T18:41:59.808+02:00ΕΛΕΝΗ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://n10ahmusic.files.wordpress.com/2007/07/help-me-sized.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 400px; height: 267px;" src="http://n10ahmusic.files.wordpress.com/2007/07/help-me-sized.jpg" border="0" alt="" /></a><br /> Καθώς περπατούσα βαριεστημένα προς το εκλογικό κέντρο για να ψηφίσω, άκουσα μια τρομαγμένη γυναικεία φωνή να μου λέει ψιθυριστά:<div>"<i>Σε παρακαλώ, πες ότι είμαι φίλη σου και κάνε πως μιλάμε. Φοβάμαι μην μου επιτεθεί."</i></div><div>Και συνεχίζει: </div><div>"<i>Χριστός και Παναγία, σε παρακαλώ... Αυτή, εκεί!"</i></div><div> Και τότε την είδα... Η Ελένη...</div><div>Κατηφόριζε προς τον κεντρικό δρόμο φορώντας μόνο τα εσώρουχά της. Τελείως χαμένη. Σοκ και στεναχώρια μαζί. Αν ξεκίνησε απ'το σπίτι της χωρίς ρούχα τότε είχε διανύσει περίπου ένα χιλιόμετρο σε αυτήν την κατάσταση. Κανείς δεν την είδε; Κανείς δεν ειδοποίησε την αστυνομία; Κανείς;;;</div><div><br /></div><div><br /></div><div> Την Ελένη την ξέρουν όλοι στο Χαλάνδρι. Για τους εξυπνάκηδες κακοπροαίρετους είναι "η Ελένη η τρελή" και η "Ελενίτσα" για τους πιο ψυλλιασμένους που την αντιμετωπίζουν σαν μικρό παιδί. Πώς αλλιώς, άραγε;</div><div> Κανένας δεν ξέρει την πραγματική της ιστορία. Φήμες λένε ότι τρελάθηκε όταν την εγκατέλειψε ο αρραβωνιαστικός της για κάποια άλλη γυναίκα. Άλλες, πάλι, ότι γεννήθηκε με δύο κόσμους στο μυαλό της. Η μόνη αλήθεια είναι ότι η εύπορη οικογένειά της έχει ξοδέψει αμέτρητα λεφτά μπας και καταφέρει να την επαναφέρει στον δικό μας, 'υγιή' κόσμο. Αξίζει τον κόπο;</div><div><br /></div><div><br /></div><div> Κυκλοφορεί πάντα με φανταχτερά ρούχα κι είναι στολισμένη με ό,τι χρυσαφικό υπάρχει. Το μακιγιάζ είναι πάντα έντονο με χαρακτηριστικό το κατακόκκινο κραγιόν που εκτείνεται από το ένα αυτί έως το άλλο. Ο βηματισμός της πάντα αγέρωχος, καμαρωτός. Κάτι μεταξύ πασαρέλας και παρέλασης. Δεν ενοχλεί κανέναν, απλώς βολτάρει στους δρόμος τους οποίους και διασχίζει χωρίς να υπολογίσει αυτοκίνητα, προτεραιότητες, φανάρια. Εισπράττει από μούντζες μέχρι μπινελίκια αλλά συνεχίζει ακάθεκτη. Κάποτε ακούστηκε ότι την πάτησε αυτοκίνητο όταν πέρασε έναν δρόμο χωρίς να κοιτάξει. Δεν αντιδρά στα βλέμματα των περαστικών παρά μόνο στα χάχανα. Αν καταλάβει ότι την κορο<span class="Apple-style-span" style="font-family: arial, sans-serif; font-size: small; line-height: 15px; "><em style="font-weight: bold; font-style: normal; ">ϊ</em></span>δεύεις σε πλησιάζει και αρχίζει να ουρλιάζει. Ποτέ δεν επιτίθεται σωματικά. Στην τελική να σου πει "<i>Σ' εχω γραμμένο στο μουνί μου, μαλάκα. Άντε γαμήσου!" </i>Αν, όμως, πατήσεις το κουμπί της και της πεις "<i>Γεια σου, ρε Ελένη, κούκλα!" </i>θα σου χαμογελάσει φαρδιά πλατιά και θα πει "<i>Γεια σου και σένα ρε μάγκα!".</i></div><div><i><br /></i></div><div><i><br /></i></div><div><i></i>Η Ελένη υπάρχει ανάμεσά μας αλλά ζει στον δικό της κόσμο χρόνια τώρα. Σε έναν κόσμο στον οποίο είναι βασίλισσα. Η πιο όμορφη. Η μόνη όμορφη. Μόνο που σήμερα η βασίλισσα ήταν γυμνή...</div><div><br /></div><div><br /></div><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-74303635118719099942010-11-06T18:15:00.002+02:002010-11-06T18:20:09.335+02:00ΑΡΡΩΣΤΑ ΝΤΟΥΕΤΑ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://2.bp.blogspot.com/_7lwCgCrwvCA/TJj3vM_L2gI/AAAAAAAAAvo/OLaYj6ibvcY/s1600/PLAC010.jpg"><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 504px; height: 330px;" src="http://2.bp.blogspot.com/_7lwCgCrwvCA/TJj3vM_L2gI/AAAAAAAAAvo/OLaYj6ibvcY/s1600/PLAC010.jpg" border="0" alt="" /></a><br />Τα διακρίνεις αμέσως. Κάνουν μπαμ. Είναι μάνα και γιος, μάνα και κόρη ή πατέρας και γιος. Ηλικίας <b>εξήντα</b> και <b>τριάντα</b>, αντίστοιχα. Κόβουν βόλτες στα μαγαζιά πιασμένοι χέρι-χέρι ή αγκαζέ.<div>Γιατί αυτά τα παιδιά δεν βγαίνουν με συνομηλίκους τους; Γιατί στα τριάντα τους χρόνια η μόνη τους παρέα εξακολουθούν να είναι οι γονείς τους; Από ανασφάλεια; Ή, μήπως, για ασφάλεια; Τι φοβούνται; Ποιος βγάζει βόλτα ποιον;</div><div><br /></div><div><br /></div><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-56206744265095867652010-10-28T14:43:00.003+03:002010-10-28T15:06:50.041+03:00ΚΟΝΤΡΑΣΤ<a onblur="try {parent.deselectBloggerImageGracefully();} catch(e) {}" href="http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQyp95E_Jazsek0Fc_RR32klCpvty64e4QT_rXJjpwZsYrz6fg&t=1&usg=__QEVJSL_YNYanYpCBexe2NUVOqOs="><img style="display:block; margin:0px auto 10px; text-align:center;cursor:pointer; cursor:hand;width: 208px; height: 243px;" src="http://t1.gstatic.com/images?q=tbn:ANd9GcQyp95E_Jazsek0Fc_RR32klCpvty64e4QT_rXJjpwZsYrz6fg&t=1&usg=__QEVJSL_YNYanYpCBexe2NUVOqOs=" border="0" alt="" /></a><br />Athens Mall, μια Τετάρτη απόγευμα.<div>Σ' ένα μαγαζί με είδη οικιακού εξοπλισμού ένα ζευγάρι διαλέγει σερβίτσιο. Η κοπέλα το διαλέγει, δηλαδή, μιας και ο νεαρός φορτωμένος με ψώνια και προβλήματα στέκεται αποκαμωμένος λίγο παράμερα και απλώς παρακολουθεί.</div><div><br /></div><div>-<i>Κοίτα, αυτό είναι πολύ ωραίο. Τέλειο! Αυτό θα πάρουμε!</i></div><div>Δεν τον ρωτάει καν. Έχει αποφασίσει <b>και </b>για αυτόν. <b>Πριν</b> από αυτόν.</div><div><br /></div><div>-<i>Αυτά τι είναι; Ααα...είναι θήκες για βραστά αυγά. Δύο από αυτές... Και δύο σουπλά...</i></div><div><i>-Τις αυγοθήκες τι τις θέλουμε; </i></div><div><i>- Τις θέλω <b>εγώ.</b> Αφού δεν ξέρεις από νοικοκυριό ρε συ Γιώργο, άσε με να πάρω ό,τι <b>νομίζω</b>...</i></div><div><i>-Καλά, κάνε ό,τι θες...</i></div><div>Ο τύπος παραιτημένος πια, ψελλίζει. Αν δεν την έχει διαολοστείλει σιωπηρά...</div><div><br /></div><div><br /></div><div>Την ίδια ώρα, στην άλλη άκρη της γης....</div><div>Central Park, NY. Κρύο...</div><div>Σ' ένα παγκάκι δύο κοπέλες.</div><div><br /></div><div>-<i>Despite the flu you performed amazingly last night.</i></div><div><i>-Oh, yeah? Thank you... (</i>χαμογελάει)</div><div><i>-No, really, you were great. I'm so proud of you... Here! Drink this...</i></div><div>Tης δίνει ένα χάρτινο ποτηράκι που αχνίζει.</div><div><br /></div><div>-<i>How do you feel?</i></div><div><i>-Cold...</i></div><div>Βγάζει απ'την τσέπη της ένα μάλλινο σκουφάκι και της το φορά.</div><div>-<i>Better now?</i></div><div><i><br /></i></div><div>Της χαμογελάει συνέχεια, την φλερτάρει συνέχεια. </div><div>Σκύβει και την φιλάει.</div><div><br /></div><div>-<i>Τhat was a slobbery kiss...</i></div><div><i>-Who gives a fuck? I love you.</i></div><div><i>-I love you too...</i></div><div><i><br /></i></div><div>Σηκώνονται και πιασμένες χέρι χέρι συνεχίζουν τον περίπατό τους στο πάρκο.</div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div>by V.</div><div><br /></div><div><br /></div><div>ΥΓ. Πρόσωπα και γεγονότα είναι απολύτως αληθινά.</div><div><i><br /></i></div><div><br /></div><div><br /></div><div><br /></div><div><i><br /></i></div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-35115188681183238132010-05-21T12:35:00.002+03:002010-05-21T12:45:02.453+03:00ΔΙΚ(Α)ΙΟΛΟΓΙΕΣ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2nZFN-nCS5Y0GSpDyeGAYLQbMbbhKcC_sLB_7hzRBCzt-Ywl3E5bf2YzmRUPTGpJBIc6KuRVysTY5JI7E32uyX4D5PnAdh7gcND7PdgTrq9agtdkRfg03-yhYNKmC7PiKTkb8Bd08Yho/s1600/Injustice.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 240px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5473656817930830754" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh2nZFN-nCS5Y0GSpDyeGAYLQbMbbhKcC_sLB_7hzRBCzt-Ywl3E5bf2YzmRUPTGpJBIc6KuRVysTY5JI7E32uyX4D5PnAdh7gcND7PdgTrq9agtdkRfg03-yhYNKmC7PiKTkb8Bd08Yho/s320/Injustice.jpg" /></a><br /><div><strong><em>"Γιατί τ'άδικο το ζούμε μέσα από την κούνια μας".</em></strong></div><br /><div>Δεν ξέρω τι σκεφτόταν ο γλυκύτατος Μάνος Ελευθερίου όταν έγραφε αυτούς τους στίχους, σε ποια έκσταση βρισκόταν. ¨Ομως, είχε δίκιο. Έχει δίκιο. Απ'την <strong>κούνια μας</strong>...</div><br /><div></div><br /><div>Εγώ π.χ. που γεννήθηκα από ζάμπλουτους γονείς και που από το γαλατάκι του μπιμπερόν έπεσα κατευθείαν στο χαβιάρι, δεν έκανα κάτι για να αξίζω αυτές τις πολυτέλειες. Απολαμβάνω παραπάνω από όσα αξίζω. </div><br /><div>Εσύ π.χ που γεννήθηκες από εξαθλιωμένους γονείς σε μια εξαθλιωμένη φυλή στην Αφρική και λιμοκτονείς, επίσης δεν έκανες κάτι για να σου αξίζει αυτό που ζεις.</div><br /><div>Η απάντηση στο 'γιατί' των παραπάνω καταστάσεων είναι "διότι έτσι έλαχε"...</div><div>Δικαιοσύνη σου λέει μετά...</div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-555366384039538092010-02-26T18:24:00.005+02:002010-02-26T18:35:07.933+02:00ΕΞΩ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2HCbmixh9OlMuNkpPdZnBI7TRwuTl6bqVoKb9de6g_r2AtX_7IapQj68bJmRSoV-sK5FF_0X62kCzHvJ0MwVA7LjDlXVX2NQq_yeh5KjmExnosLFJTRUDXz_Z8NQkOkF6I6F1JaOIk_c/s1600-h/homeless-cat-and-dog-by-tim-hulsizer-100-dpi-web.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 238px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5442590913570328562" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi2HCbmixh9OlMuNkpPdZnBI7TRwuTl6bqVoKb9de6g_r2AtX_7IapQj68bJmRSoV-sK5FF_0X62kCzHvJ0MwVA7LjDlXVX2NQq_yeh5KjmExnosLFJTRUDXz_Z8NQkOkF6I6F1JaOIk_c/s320/homeless-cat-and-dog-by-tim-hulsizer-100-dpi-web.jpg" /></a><br /><div>Το χαρτόνι γράφει "Δεν είμαι ζητιάνα. Είμαι άστεγη. Βοηθήστε με με 1 ευρώ". Μια ξεφτισμένη κουβέρτα απλωμένη σαν αυτοσχέδιο sleeping bag, ένα κυπελάκι με δύο-τρία κέρματα κι ένα άδειο κεσεδάκι γιαουρτιού συμπληρώνουν το σκηνικό. Η πρωταγωνίστρια άφαντη. Η σκέψη και μόνο ότι η επετεία έχει εξελιχθεί τόσο πολύ μου φαίνεται τραγελαφική. Όμως, είπαμε, "Δεν είμαι ζητιάνα". Την στήνω, λοιπόν, στο απέναντι πεζοδρόμιο και περιμένω. Η 'ιδιοκτήτρια' του ιδιότυπου καταλύματος εμφανίζεται κρατώντας ένα σκυλί κι ένα σακουλάκι ξηρά τροφή σκύλων. Κάθεται στην κουβέρτα, γεμίζει το κεσεδάκι με τροφή και χαμογελάει. Δεν πειράζει που δεν έχει σπίτι. Αρκεί που ο σκύλος έχει τροφή. Βγάζει από την τσέπη της ένα στραπατσαρισμένο τσιγάρο και το ανάβει. Οι τζούρες της είναι μεγάλες, βαριές. Ξεφυσάει. Ξεφυσάω κι εγώ. Φεύγω...</div><br /><div></div><br /><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-23595691573265901122010-02-06T19:25:00.003+02:002010-02-06T19:32:57.293+02:00ΟΙ ΑΝΑΜΝΗΣΕΙΣ ΞΑΝΑΓΥΡΙΖΟΥΝΕ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvbTVlZJJPeQajhdI5E4_9LZ9QoxXOm5XqqcrdOAgaoq6ymb_5_L9yc9W6s8ShM4EALWBcdcrOycvYCJhnJWK-R0RBqcrdZTYrG93yHoWX9l_Kud1_uMoJkc0o98jMx85r7ld7quhYYNU/s1600-h/we-don-t-need-no-education-pink-floyd-the-wall.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 150px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5435184293005872146" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEjvbTVlZJJPeQajhdI5E4_9LZ9QoxXOm5XqqcrdOAgaoq6ymb_5_L9yc9W6s8ShM4EALWBcdcrOycvYCJhnJWK-R0RBqcrdZTYrG93yHoWX9l_Kud1_uMoJkc0o98jMx85r7ld7quhYYNU/s320/we-don-t-need-no-education-pink-floyd-the-wall.jpg" /></a><br /><div>Τέταρτη νύχτα ο ίδιος εφιάλτης. Εγώ, στην Γ' Λυκείου, να προετοιμάζομαι για Πανελλήνιες κι ενώ έχει φτάσει το Πάσχα, δεν έχω ανοίξει βιβλίο στα Μαθηματικά 1ης(!) δέσμης. Και μέσα στον ύπνο μου να προσπαθώ να με ηρεμήσω λέγοντας <em>"Κακώς είσαι ακόμα στο Λύκειο, έχεις περάσει στο Πανεπιστήμιο κι έχεις πάρει και πτυχίο! Θυμήσου ότι έχεις πάει στην ορκομωσία σου!". </em>Νομίζω αυτοί οι εφιάλτες δεν θα φύγουν ποτέ. Κι ας έχουν περάσει 10 χρόνια. Φαίνεται ότι το τραύμα είναι 10 πήχες βαθύ...</div><br /><div></div><br /><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-47912616877562865912010-01-06T20:37:00.003+02:002010-01-06T20:46:34.397+02:00O ΦΑΣΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΕΙΚΟΝΑΣ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj0JUVO1rY7Q7flZJtOWCxdAd-Hu9jFu5Nns4seAKZO3d7OHZzVFLq-y1dxwrZJxnZfGLs5lzE4Po4w9rlde1H9G37oZoLXqoknL8gkIz8hOXa3PuI1WZBTgC6LwJFgkyd9QUMI4ZvTls/s1600-h/1186675372VRg4Aj.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 300px; DISPLAY: block; HEIGHT: 300px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5423699826342463730" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhj0JUVO1rY7Q7flZJtOWCxdAd-Hu9jFu5Nns4seAKZO3d7OHZzVFLq-y1dxwrZJxnZfGLs5lzE4Po4w9rlde1H9G37oZoLXqoknL8gkIz8hOXa3PuI1WZBTgC6LwJFgkyd9QUMI4ZvTls/s320/1186675372VRg4Aj.jpg" /></a><br /><div>(Γραφείο υπεύθυνου προσωπικού)</div><br /><div></div><br /><div>-Είμαι τελειόφοιτος του τμήματος Δημοσίων Σχέσεων της Παντείου και...</div><div>-Εεε..έχει καλυφθεί η θέση.</div><div>-Μα σήμερα το πρωί που μου τηλεφωνήσατε να έρθω για την συνέντευξη...</div><div>-Προσλάβαμε άλλη.</div><div>-Μα όταν μιλήσαμε στο τηλέφωνο μου είπατε ότι το αντικείμενο των σπουδών μου σας φαίνεται ιδανικό για την θέση της υποδοχής πελατών.</div><div>-Δεν μας κάνεις, κοπέλα μου! Πώς να σε προσλάβω έτσι όπως είσαι; Η αγγελία το έλεγε ξεκάθαρα: εμ-φα-νί-σι-μή!!!</div><br /><div></div><br /><div>(Η κοπέλα περπατάει βουρκωμένη στον δρόμο)</div><div> </div><div> </div><div>"Εμφανίσιμη... Εμφανίσιμη! Τι θα πει αυτό; Η μαμά μου πάντα έλεγε ότι είμαι όμορφη. Τι θα γινόταν αν με προσελάμβανε; Θα τρόμαζαν οι πελάτες; Τόσο χάλια είμαι; Και το πτυχίο; Δεν μετράει το πτυχίο; Το φιλότιμο και η εργατικότητά μου δεν μετράνε; Δεν είμαι η γαμψή μου μύτη και τα γουρλωμένα μου μάτια... Θέλω να κλάψω..."</div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com1tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-71576116264564289892010-01-02T17:51:00.003+02:002010-01-02T18:16:02.958+02:00ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr-hH24d9Zfcou43yg8VOCGFx3JRyTFfa5czGxY61-4uMsCscWu1q3V96iZe87LJGhS4pqDqpU8U7rRloBiwV-tcSypin-IppxPMUSL5fdDTThBiNdKPx-THdN4nzDHe0Yt7l4E6_rlpg/s1600-h/skeleton-christmas-wallpaper.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 240px; DISPLAY: block; HEIGHT: 320px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5422176173521484578" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhr-hH24d9Zfcou43yg8VOCGFx3JRyTFfa5czGxY61-4uMsCscWu1q3V96iZe87LJGhS4pqDqpU8U7rRloBiwV-tcSypin-IppxPMUSL5fdDTThBiNdKPx-THdN4nzDHe0Yt7l4E6_rlpg/s320/skeleton-christmas-wallpaper.jpg" /></a><br /><div>Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, βλέποντας δελτία ειδήσεων, έχω την ίδια αναπάντητη απορία και την ίδια αποστροφή στον στρουθοκαμηλισμό: Για <strong>ποιούς</strong> και <strong>πόσους </strong>αλλάζει ο χρόνος;</div><br /><div></div><br /><div>Δεν λέω, να δούμε πώς υποδέχονται την νέα χρονιά σε διάφορα μέρη του κόσμου όπου η ελπίδα (ή μήπως η απελπισία;) ντύνεται με το καλύτερο φόρεμά της έτοιμη να εκστασιαστεί στον κρότο του πρώτου βεγγαλικού. Εκεί όπου το κρυστάλλινο ποτήρι της σαμπάνιας θα αποτελέσει την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τον καθένα μας. Μια χαρά είναι να τα βλέπεις όλα αυτά, έχουν την πλάκα τους. Άλλωστε σε όλους αρέσει το παραμύθι-ασμα. </div><br /><div></div><br /><div>Κανένα δελτίο δεν έδειξε ποτέ πώς αλλάζει ο χρόνος στην Ρουάντα, για παράδειγμα. Στην Νιγηρία που μαστίζεται από τον εμφύλιο ή στις παραγκουπόλεις του Ρίο ντε Τζανέιρο. Κανείς δεν έκανε ρεπορτάζ να δούμε πώς αλλάζει ο χρόνος στις φυλακές, στα ορφανοτροφεία των Βαλκανίων όπου οι μόνες που κάνουν ρεβεγιόν είναι οι κατσαρίδες, στα ψυχιατρικά καταστήματα. </div><br /><div></div><br /><div>Τι, εκεί δεν αλλάζει ο χρόνος; Ή μήπως εκεί υπάρχει άλλος Θεός;</div><div> </div><div>by V.</div><br /><div></div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com2tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-58557091683768561232009-12-11T14:46:00.003+02:002009-12-11T15:12:46.473+02:00ΑΜΑΡΤΙΕΣ ΓΟΝΕΩΝ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Ju3jWioKShP3Ulgo3XPVWzSLEqV26z9v3pvx1V5Nhkz-Jef1qg99uk2DOV5kKMSVqr8pjPuhG_947HBNSlpRwM3QqGa2vjTPjNaUSOsJYPAxfP1qGahWdVO6Q3NAGWFELBpFoKzrf88/s1600-h/Neglection_by_JezusBeer.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 300px; DISPLAY: block; HEIGHT: 198px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5413965733470934114" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEh8Ju3jWioKShP3Ulgo3XPVWzSLEqV26z9v3pvx1V5Nhkz-Jef1qg99uk2DOV5kKMSVqr8pjPuhG_947HBNSlpRwM3QqGa2vjTPjNaUSOsJYPAxfP1qGahWdVO6Q3NAGWFELBpFoKzrf88/s320/Neglection_by_JezusBeer.jpg" /></a><br /><div>Η μακαρίτισσα η Μαλβίνα είχε πει κάποτε: αν η μοίρα του γονιού είναι να θυσιαστεί τότε το λάθος του παιδιού είναι να γεννηθεί. Πόση αλήθεια! Πόσοι γονείς δεν έχουν πει στα παιδιά τους το ανεκδιήγητο "Ξέρεις τι θυσίες έχω κάνει <strong>ΕΓΩ</strong> για σένα;" <strong>ΕΓΩ</strong> για σένα... <strong>ΕΓΩ</strong>...<br /><br />Το να ζητάς τα ρέστα από το παιδί σου είναι μεγάλη αμαρτία. Ακόμη μεγαλύτερη κι από το αν το παιδί πει ότι θα ήθελε να έχει άλλους γονείς, "αρνούμενο" έτσι την οικογένειά του. Διότι "οικογένεια" δεν είναι "μάνα-πατέρας-παιδιά". Οικογένεια είναι άνθρωποι που αγαπιούνται. Υπ'αυτήν την έννοια οικογένεια είναι δύο φίλοι που αγαπούν ο ένας τον άλλον ή ένα ζευγάρι που υιοθετεί ένα παιδί και το μεγαλώνει. Το ίδιο DNA, το ίδιο αίμα και το γονίδιο δεν προεξοφλούν κανένα είδος αγάπης. Οι άνθρωποι αγαπιούνται δια της γνωριμίας-καμιά φορά, μάλιστα, η τελευταία δεν χρειάζεται καν να λάβει χώρα. Εκεί λειτουργεί η 'ενσυναίσθηση'. Το 'σύνδρομο της ταύτισης' που λένε και οι ψυχολόγοι. Ψιλά γράμματα...</div><br /><div></div><br /><div>Κανείς δεν λέει σε αυτούς τους γονείς ότι η παραμέληση και η κακοποίηση(πνευματική, σωματική ή ψυχική) σκοτώνουν. Σκοτώνουν! Και δυστυχώς όχι ακαριαία. Μιλάμε για έναν αργό και βασανιστικό θάνατο. Αν ένα παιδί κακοποιηθεί στα 10 του, αυτό θα φανεί στα 20 και προιόντος του χρόνου το τραύμα θα μεγαλώνει. Οι παιδοψυχολόγοι λένε ότι η επεξεργασία και η διαχείρηση των παιδικών τραυμάτων εξαρτάται σε μεγάλο βαθμό από την ευφυία του παιδιού. Ένα έξυπνο παιδί θα διαχωρίσει το 'καλό' από το 'κακό', το 'σωστό' από το 'λάθος' αυξάνοντας έτσι τις πιθανότητες να μην αναπαράγει τα λάθη που βίωσε. Ίσως, όμως, οι ευφυείς άνθρωποι να είναι και η ομάδα με τον υψηλότερο κίνδυνο, δεδομένου ότι η ανεπτυγμένη ευφυία τους συρρικνώνει την συναισθηματική τους νοημοσύνη καθιστώντας τους ευάλωτους. Και κάπως έτσι αρχίζει η αναπαραγωγή λαθών. Όλοι οι σκελετοί που είναι κρυμμένοι στην ντουλάπα αρχίζουν να βγαίνουν έξω, μόνο που αυτήν την φορά έχεις ανοίξει εσύ ο ίδιος την πόρτα. Μετά δεν μαζεύεται το πράγμα. Δεν είναι ότι είσαι κακός άνθρωπος και ότι γουστάρεις να κάνεις κακό στον εαυτό σου. Είναι ότι <strong>δεν καταλαβαίνεις</strong> ότι κάνεις κακό. Άλλωστε οι καλοί νικάνε μόνο στις ταινίες.</div><br /><div>Όσο για την...οικογένειά σου; Την έχεις κάνει έξαλλη. Όλοι βλέπουν τον πύον αλλά κανείς την πληγή. Όλοι παρακολουθούν την ζωή σου, όλοι νοιάζονται από μακριά, σε αγαπούν(;) από μακριά και όλοι είναι σίγουροι για το κακό σου τέλος. Ακόμα κι εσύ ο ίδιος. Είναι σαν να βλέπεις ένα αυτοκίνητο να τρέχει με ιλλιγγιώδη ταχύτητα και να ξέρεις ότι σε 5'' θα χτυπήσει πάνω σε ένα τοίχο. Δεν θέλεις να το δείς; Θες.</div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-45849829486886728232009-12-06T23:10:00.004+02:002009-12-06T23:27:07.588+02:00ΤΙΣ ΚΥΡΙΑΚΕΣ ΑΠΟ ΠΑΙΔΙ ΤΙΣ ΣΙΧΑΙΝΟΜΟΥΝΑ*<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0RxTimEcU7InN2EKX0WktW5YnL5I2KfBvuW7oeWB9K6pRxG_nzVVCsTMJOzeQlKcKZLGNTbrchxk_qJELlsahkwn4u2-Wck2-_dRoiR0GlH97YmDr4fyT-5NEcGpMljQh7AT4B0uHUTI/s1600-h/baguette_3.jpg"><img style="TEXT-ALIGN: center; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; DISPLAY: block; HEIGHT: 199px; CURSOR: hand" id="BLOGGER_PHOTO_ID_5412237695289101842" border="0" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEi0RxTimEcU7InN2EKX0WktW5YnL5I2KfBvuW7oeWB9K6pRxG_nzVVCsTMJOzeQlKcKZLGNTbrchxk_qJELlsahkwn4u2-Wck2-_dRoiR0GlH97YmDr4fyT-5NEcGpMljQh7AT4B0uHUTI/s320/baguette_3.jpg" /></a><br /><div>Για κάποιους οι Κυριακές σημαίνουν οικογενειακά τραπέζια, βόλτες, σινεμά. Για κάποιους άλλους, πάλι, είναι οι πιο μοναχικές μέρες. Αυτές που, αν μπορούσαν, θα τις διέγραφαν από το ημερολόγιο. Στον μισάωρο περίπατό μου στο κέντρο του Χαλανδρίου συνάντησα και τις δύο ομάδες ανθρώπων.</div><br /><div>Καλοντυμένοι κύριοι και κυρίες βγαίνουν από την εκκλησία κρατώντας την 'ΦΩΝΗ ΚΥΡΙΟΥ' και το αντίδωρό τους. Μετά τον εκκλησιασμό ακολουθεί καφές στις παρακείμενες καφετέριες. Λίγο πιο κάτω γονείς με τα παιδιά τους που γκρινιάζουν επειδή η παιδική χαρά είναι κλειστή ή επειδή ο πατέρας αρνείται να τους πάρει ένα μπαλόνι (η μάνα ΠΟΤΕ δεν αρνείται). Ένα ζευγάρι ηλικιωμένων περπατά αγκαζέ, ο κύριος κρατά την 'ΕΣΤΙΑ', η κυρία ρυζόγαλα από τον Βάρσο.</div><br /><div>Ίδιες εικόνες, συνέχεια, συνέχεια, συνέχεια. Όλα μοιάζουν με καλοκουρδισμένο ρολόι. Αποφασίζω να επιστρέψω. Δεν αντέχω τόση επανάληψη.</div><br /><div>Έξω από έναν φούρνο βγαίνει με φόρα μια κυρία. Μεσόκοπη, άλουστη, αχτένιστη, λίγο παχουλή. Φοράει μια φόρμα που έχει ξεφτίσει και ένα μπουφάν που, κρίνοντας από το μέγεθός του, μάλλον δεν είναι δικό της. Κρατάει ένα σάντουιτς-μπαγκέτα. Αδιάφορο, θα μου πεις. Κι, όμως, η έκφρασή της έμοιαζε με εκείνη μικρού παιδιού που παίρνει κάποιο δώρο. Μπορεί αυτό να ήταν το μεσημεριανό της ή μπορεί να κατάφερε να βρει φαγητό μετά από πολλές μέρες. Ποιος ξέρει...</div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div>by V.</div><br /><div></div><br /><div>*τίτλος τραγουδιού των αδελφών Κατσιμίχα</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com0tag:blogger.com,1999:blog-124447939116892291.post-72093095664445709772009-10-17T10:24:00.003+03:002009-10-17T10:32:24.093+03:00ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΟ<a href="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkp6EbCGzeDJOF0_4JZO13KPNHpt6Q7okTXTaB0faa-NlYbyZ8lLyeF24N2n45sS3rMUBouqx2VnNCYxJmuXKHj_HjM_To9hw4aofe8FNXDX8I3ZumGBwt7nJc2PwhIqnMKrsRkEcc1nQ/s1600-h/alone5rb.jpg"><img id="BLOGGER_PHOTO_ID_5393468352494208626" style="DISPLAY: block; MARGIN: 0px auto 10px; WIDTH: 320px; CURSOR: hand; HEIGHT: 231px; TEXT-ALIGN: center" alt="" src="https://blogger.googleusercontent.com/img/b/R29vZ2xl/AVvXsEhkp6EbCGzeDJOF0_4JZO13KPNHpt6Q7okTXTaB0faa-NlYbyZ8lLyeF24N2n45sS3rMUBouqx2VnNCYxJmuXKHj_HjM_To9hw4aofe8FNXDX8I3ZumGBwt7nJc2PwhIqnMKrsRkEcc1nQ/s320/alone5rb.jpg" border="0" /></a><br /><div><br />Η νύχτα είναι ατέλειωτη απόψε.<br />Φοβάμαι το μυαλό μου δεν θα αντέξει...<br />Νιώθω πως πρέπει να αρχίσουν νέοι αγώνες<br />για να περάσουν τα αισθήματά μου τέτοιες πόρτες.</div><br /><div><br />Η αλήθεια των πολλών πώς με τρομάζει...<br />Σαν φίδι εφιάλτη την χαρά μου αγκαλιάζει...<br />Σε μια ανδρόγυνη κατάσταση αιωρούμαι...<br />Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα μεγάλα<br />πρέπει να υψώσουμε δεόντως του ονείρου μας τη σκάλα.<br />Γιατί η ζωή που ζούμε δεν χορταίνει με οξυγόνο,<br />δεν υποκλίνεται στο "τίποτα", στο "πρέπει" και στο "μόνο".<br />Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα αστεία<br />πρέπει να ενώσουμε κρεβάτια μαξιλάρια και κρανία<br />Γιατί το χέρι μου απόψε ως τα νύχια μου πονάει<br />και νιώθω την καρδιά μου να αγωνίζεται να πάψει να χτυπάει...</div><br /><div><br />Νυστάζω αλλά με αγίους δεν κοιμάμαι<br />Αρνούμαι να αφεθώ και να ενδώσω<br />διότι η νύχτα αυτή με αρνήσεις άλλης τάξεως με έχει ζώσει...</div><br /><div></div><br /><div></div><br /><div>by V.</div>ΤΡΕΙΣ ΚΙ Ο ΚΟΥΚΟΣ...http://www.blogger.com/profile/03488122388002267429noreply@blogger.com1