Ο ΠΡΟΟΡΙΣΜΟΣ

Το σίγουρο είν'ότι ξεκίνησα πάλι αργά

και πάω με τα πόδια, συνέχεια χαζεύω, κοιτάζω...

Μυρμήγκια που σκάβουν στου κόσμου το ρήμαγμα

μου λένε να σκάψω λιγάκι κι εγώ, μα διστάζω

Κι αν είμαι σε κάτι στ' αλήθεια καλός

φοβάμαι πως είναι το αμήχανο βήμα

Μα εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως

που δείχνει πως είσαι ο προορισμός

κι αν είναι ένας τρόπος για να 'ρθω είν 'αυτός:

ν' αλλάζω στη διαδρομή συνεχώς

Το σίγουρο είν' ότι πηγαίνω στην ομορφιά

μα ο μέσα μου αντίπαλος βιάζεται, τρέχει να φτάσει

Κοιτάω τ' όνομά του που αστράφτει στην αγορά

ακούω το τραγούδι του που θέλει απλά να σου μοιάσει

Κι αν είναι σε κάτι στ' αλήθεια καλός

φοβάμαι πως είναι ο μηχανισμός του

Μα εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως

που δείχνει πως είσαι ο προορισμός

Κι ο δρόμος σου σίγουρα δεν είν' αυτός

Να μένω ο ίδιος, μα πιο βιαστικός

Το σίγουρο είν' ότι δεν υπάρχει σιγουριά

στον δρόμο αυτό δεν υπάρχουν ταμπέλες και βέλη

μονάχα ουρανός και αέρας και μοναξιά

κι αυτό που η καρδιά μου συνέχεια και ακούραστα θέλει

Κι αν είμαι σε κάτι στ' αλήθεια καλός

Το ξέρω πως είναι ότι απλά συνεχίζω

Κι εκεί προς το μέρος σου λάμπει ένα φως

πως είσαι ο δικός μου ο προορισμός

Θα φτάσω εκεί κάποτε –θα 'ρθει ο καιρός

να σου τραγουδήσω να γίνουμε φως

Φ.Δ.

BY V.