(αφιερωμένο στην μάνα μου)
Σε φέρετρο ανοιγμένο μπαινοβγαίνω
στην αγκαλιά σου σαν παιδάκι τρομαγμένο
σα μαργαρίτα την καρδούλα μου μαδάω
κι όλο μου βγαίνει πως στο βάθος σ' αγαπάω.
Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά
στου κόλπου σου τη ζέστη χωμένος βαθιά
εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δε βγαίνω
να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω.
Απ' το φουστάνι σου κρατιέμαι και με σέρνεις
στην πασαρέλα μιας ζωής μαστουρωμένης
είμαι χαμένος σε μια ατέλειωτη ανία
αλλά το ξέρω μάνα είναι μόνο μία.
Ηλεκτρικά ναρκωτικά με ταξιδεύουν
μέσα από γυάλινα κουτιά με κοροϊδεύουν
είσαι η μάγισσα που θα 'θελα να κάψω
και μπρος στα πόδια σου το πτώμα σου να κλάψω.
(στίχοι-μουσική Τζίμης Πανούσης)
by V.
1 σχόλια:
Καλημέρα!
Αποφάσισα να κάνω μια έκπληξη στη μάνα μου... Κάθισα και έμαθα απ' έξω όσα γράφεις εδώ... Μόνο εγκεφαλικό που δεν έπαθε! Με ρωτούσε κατ' επανάληψη (και υστερικά) αν είμαι γραμμένος στο ΠΑΣΟΚ, αν έβλεπα καμιά ομιλία της Αλέκας, αν είμαι δυσαρεστημένος από την ΝΔ...
Αφού δεν βρήκε άκρη (παρά μαστούρα) με πέταξε έξω από το σπίτι! Δεν έφαγα όλο το βράδυ!
Αυτή είναι αγάπη V.; Μας έκαψες!
ΥΓ: Φυσικά και αστειεύομαι!
Δημοσίευση σχολίου