ΚΟΙΤΑΖΟΝΤΑΣ ΕΝΑ ΝΕΟΓΕΝΝΗΤΟ

Είμαστε απλώς το αποτέλεσμα μιας χημικής ένωσης; Ή μήπως γεννηθήκαμε παίρνοντας μια κουταλιά από αυτό που λέγεται Θεός;

ΑΤΙΤΛΟ#2

Οι ψυχολόγοι παρομοιάζουν την κατάθλιψη με μαύρο σκυλί που σε ακολουθεί παντού. Κυκλοφορούν μάλιστα και βιβλία με χαριτωμένη εικονογράφηση που συνηγορούν σε αυτήν την άποψη.

Τι γίνεται, όμως, αν το μαύρο σκυλί είσαι ΕΣΥ ο ίδιος;

ΚΑΙΡΟΥ ΓΥΡΙΣΜΑΤΑ

Έχω βαρεθεί να βλέπω στα εξώφυλλα των lifestyle περιοδικών φωτογραφίες από τις διακοπές ξανθιάς πρωινατζούς και γνωστής τραγουδίστριας-συζύγου πρώην ποδοσφαιριστή και προέδρου της ΑΕΚ.

Πριν από λίγα χρόνια που οι ίδιες φωτογραφίες δημοσιεύονταν στα κουτσομπολίστικα περιοδικά, όλοι εξεγείροντο για παραβίαση της ιδιωτικής τους ζωής.

Σήμερα, που το ίδιο θέμα φιγουράρει στο εξώφυλλο του HELLO ή του OK, όλα απενοχοποιούνται. Και ο διάσημος και ο παπαράτσι και το περιοδικό που δείχνει φάτσα-κάρτα τα πρόσωπα ανήλικων παιδιών. Βλέπεις, όταν η κιτρινίλα πασπαλίζεται με χρυσόσκονη όλοι είναι ικανοποιημένοι...

"Του δρόμου" (11)

I. ΔΕΝ ΕΝΝΟΟΥΣΑ ΑΥΤΟ ΑΚΡΙΒΩΣ...

6 μ.μ., δύο κατάκοπα στελέχη μεγάλου χρηματοπι-
στωτικού ιδρύματος, εγκαταλείπουν σιωπηλά το
κτίριο με κατεύθυνση το γκαράζ. Ο ένας ανοίγει
το πορτοφόλι του και κοιτά μια φωτογραφία μέσα
σε αυτό. Ο συνάδελφός του, του απευθύνεται:

- "Κουβαλάς κι εσύ φωτογραφία της οικογένειάς
στο πορτοφόλι σου, ε;"
- "Ναι. Κι όταν έχω σοβαρό πρόβλημα στη δουλειά,
κοιτώ τη φωτογραφία για δευτερόλεπτα και το
πρόβλημα φεύγει από το μυαλό μου αμέσως!"
- "Συμφωνώ! Και για μένα, η οικογένειά μου, έχει
θαυματουργή επίδραση πάνω μου σε τέτοιες στιγμές".
- "Σωστά. Κοιτάζω τη φωτογραφία και αναρωτιέμαι..
Υπάρχει μεγαλύτερο πρόβλημα από αυτό εδώ;"

ΙΙ. ΑΝΑΦΟΡΑ: "Το μήνυμα παραδόθηκε"

Νέα, προς το σύντροφό της:

"Ένα φιλί και θα είμαι για πάντα δική σου".

Σύντροφος:

"Ευτυχώς που με προειδοποίησες έγκαιρα".



ΙΙΙ. ΑΠΟΓΟΗΤΕΥΣΗ

Σύζυγος, εύσωμη και εκκεντρικά ντυμένη, ρωτά το
σύζυγο, που είναι καταφανές ότι τρώει παντόφλα
στο σπίτι:

- "Αγάπη, τί σου αρέσει περισσότερο πάνω μου;
Το αινιγματικό μου μουτράκι ή το ζουμερό και σέξυ
κορμί μου;"
- "Το χιούμορ σου αγάπη μου. Το χιούμορ σου!"


IV. ΖΗΤΕΙΤΑΙ ΙΔΑΝΙΚΟΣ ΣΥΓΚΑΤΟΙΚΟΣ

Περπατώντας στα ήσυχα δρομάκια του Hyde Park,
τίποτα δεν προμήνυε το καυγαδάκι που θα τάραζε
τα σκιουράκια του πάρκου:

- "Νομίζω πως ήρθε επιτέλους η στιγμή να
συγκατοικήσουμε", είπε εκείνη.
- "Τί; Τρεις κάτω από την ίδια στέγη;",
αποκρίνεται εκείνος με έκπληξη.
- "Γιατί; Ποιος είναι ο δεύτερος;"
- "O Ben, ο σκύλος μου. Ξέχασες;"
- "Δηλαδή, προτιμάς το σκύλο σου από μένα;;;"
- "Μα φυσικά. Τουλάχιστον, αν χωρίσω με τον Ben
δε θα φύγει από το σπίτι παίρνοντας μαζί του τα
μισά μου πράγματα..."



Balex

Η ΜΑΝΑ Η ΓΚΡΕΚΑ

Θα το πω ξεκάθαρα από την αρχή: για το οιδιπόδειο σύμπλεγμα ευθύνονται οι μάνες.

Το πρόβλημα ξεκινάει από την ώρα που γεννιέται το μωρό. Μην σου πω κι από την ώρα της σύλληψης. Η μέλλουσα μητέρα έχει αποφασίσει από τις πρώτες κιόλας μέρες της εγκυμοσύνης ότι κυοφορεί αγόρι. Δεν το διαπραγματεύεται καν! Βλέπει τα σημάδια πάνω της: αγρίεψε στην όψη, εμφάνισε μια μαύρη γραμμή στην κοιλιά (ποια κοιλιά;), έκανε το αλάνθαστο τεστ με το ψαλίδι και το μαχαίρι και- φυσικά- είδε προφητικό όνειρο.

Αφού γεννήσει και μετά, αρχίζει να βλέπει εχθρούς παντού. Η μαία ('κοίτα πώς το αρπάζει για να το αλλάξει. Θα του βγάλει κανένα χέρι!'), ο παιδίατρος ('δεν είδες πώς του κάρφωσε την ένεση; Γκάνιαξε στο κλάμα!'), ακόμα κι ο πατέρας ('μην μιλάς δυνατά, θα το ξυπνήσεις!') μπαίνουν πρώτοι πρώτοι στην μαύρη λίστα.

Το μικρό αγοράκι θα μεγαλώσει με την μάνα-κέρβερο από πάνω του μέχρι να έρθει η αποφράδα μέρα να πάει στο σχολείο. Ωιμέ! Ο αποχωρισμός από την μητρική αγκαλιά ισοδυναμεί με θάνατο. Για την μάνα.'Πού θα το αφήσω μόνο του, μικρό παιδάκι;' Τι κι αν προσπαθείς να την πείσεις ότι αυτό είναι το φυσιολογικό, να κοινωνικοποιηθεί, να πάει σχολείο; Αυτή επιμένει πως no place like mother's place...

Επιπλέον, στο σχολείο σκανάρει όλα τα μικρά κοριτσάκια για να δει ποια θα ξεμυαλίσει τον κανακάρη της. Όταν δε, ο γιος της πει ότι του αρέσει το τάδε κοριτσάκι, εκεί γίνεται ύαινα. Διότι, ναι μεν, καμαρώνει που ο μονάκριβός της γίνεται άντρας αλλά- όλα κι όλα- δεν θα το αντέξει να φάει χυλόπιτα από καμιά τσαπερδόνα.

Κι ύστερα ο στρατός...Η Ελληνίδα μάνα είναι έτοιμη, όχι μόνο να τουφεκίσει τον οχτρό, αλλά να βάλει μουστάκι και χλαίνη και να πάει να παρουσιαστεί η ίδια! Στο μυαλό της στριφογυρίζουν τρελά σενάρια κι ένας ξαφνικός πόλεμος είναι μέσα σε αυτά. Έτσι, συνοδεύει (ήμαρτον!) τον γιο της στο σταθμό του τρένου για να του κουνήσει το μαντήλι και να τον ΄σταυρώσει' για να πάει στην ευχή της Παναγίας...

Tέλος, το κεφάλαιο 'ΓΑΜΟΣ'. Εκεί δίνει τα ρέστα της. Η ερμηνεία της μάνας σε κάνει να αναρωτιέσαι πώς και ξέφυγε τέτοιο ταλέντο από την Επίδαυρο. Θα περάσει από κάστινγκ κάθε υποψήφια νύφη και μαζί με αυτήν και όλο της το σόι μέχρι συγγενείς 8ου βαθμού. Εννοείται πως 'καμία δεν μαγειρεύει/σιδερώνει/μιλάει/συμπεριφέρεται/αγαπάει σαν την μανούλα' οπότε καμία νύφη δεν είναι αρκετά καλή. Τέλος.

Το λυπηρό είναι ότι η ιστορία επαναλαμβάνεται με μαθηματική ακρίβεια. Οι νύφες που αγανακτούν με την συμπεριφορά των πεθερών τους αλλά και οι κόρες που κράζουν την συμπεριφορά των μανάδων τους, θα κάνουν τα ίδια και χειρότερα αν αποκτήσουν γιο. Και τότε οι γεροντότερες επικαλούμενες το μητρικό τους φίλτρο που μάλλον δεν στερεύει ποτέ, θα πουν: πρόσεξε μην τον κάνεις μαμάκια!!!

Δεν παλεύονται, λέμε...

by V.

ΑΤΙΤΛΟ

Πεζογέφυρα Αττικής οδού.

Αυτή που οδηγεί προς το ΙΚΕΑ.

Διασχίζοντάς την κοιτώ δεξιά τις γραμμές του προαστειακού.

Πλησιάζω τα συρματοπλέγματα και τα ακουμπώ με τα δάχτυλά μου.

Ευθυγραμμίζω το κορμί μου με τις γραμμές έτσι ώστε-νοητά-να φαίνονται σαν προέκτασή μου.

"Άντε, ρε, έλα, τελείωνε!"

Η παρέα μου έχει ήδη περάσει στο απέναντι φανάρι.

Φεύγω. Στο επόμενο μέτρο του συρματοπλέγματος βλέπω μια κίτρινη ταμπελίτσα που γράφει:

ΠΡΟΣΟΧΗ-ΚΙΝΔΥΝΟΣ ΘΑΝΑΤΟΣ ΑΠΟ ΗΛΕΚΤΡΟΠΛΗΞΙΑ

Φρίκαρα.

-Θα μπορούσα για πλάκα να είχα σκοτωθει;΄

-Ναι, θα μπορούσα να είχα σκοτωθεί!

-Όχι, ρε, τα κλασικά συρματοπλέγματα δεν είναι ηλεκτροφόρα. Για εκφοβισμό θα το βάλανε...

-Δεν θα μάθω ποτέ...

by V.

ΕΚ ΒΑΘΕΩΝ

Λυπήσου με, Θε μου, στο δρόμο που πήρα,
χωρίς, ως το τέλος, να ξέρω το πώς,
–χωρίς να’ χω μάθει, με μια τέτοια μοίρα,
ποιο κρίμα με δένει, και ποιος ο σκοπός!

Λυπήσου τα χρόνια που πάνε χαμένα,
προτού η νύχτα πάλι βαριά ν’ απλωθεί,
ζητώντας τους άλλους, ζητώντας και μένα,
ζητώντας εκείνο που δε θα βρεθεί!

Λυπήσου όλα κείνα που πάνε του κάκου,
γιατί έτσι τους είπαν πως είναι γραφτό,
και γίνουνται χώμα, στα βάθη ενός λάκκου,
χωρίς να γυρέψουν το λόγο γι’ αυτό!

Λυπήσου κι εκείνα, λυπήσου και μένα,
–και μένα, που πάω με καρδιά στοργική,
ζητώντας μια λύση, σε πράγματα ξένα,
που δεν έχουν, Θε μου, καμιά λογική…

Λιγάκι να κάνω πως κάτι με σέρνει,
λιγάκι να φέξει, μες στα σκοτεινά,
κι αμέσως η μοίρα μού το ξαναπαίρνει,
κι αμέσως η νύχτα γυρίζει ξανά…

Λυπήσου με, Θε μου, στην απόγνωσή μου,
λυπήσου τη φλόγα που μάταια σκορπώ
–λυπήσου με μες στην αγανάκτησή μου,
να ζω δίχως λόγο και δίχως σκοπό…

ΝΑΠΟΛΕΩΝ ΛΑΠΑΘΙΩΤΗΣ

υ.γ. Λέγεται αντί προσευχής

PAINT IT BLACK*

Κλειστά παντζούρια. Κλειστά παράθυρα. Φώτα κλειστά.

Για να μην βλέπω και να μην με βλέπει κανείς.

Με ενοχλεί το φως τελευταία. Όπως και όλους τους δράκουλες, άλλωστε...

Έξω φοράω πάντα γυαλιά ηλίου.

Για να μην βλέπω και να μην με βλέπει κανείς.

Με ενοχλεί ο ήλιος τελευταία. Όπως και όλες τις ευπαθείς ομάδες του πληθυσμού, άλλωστε...

Ρούχα πάντα και μόνο μαύρα. Δεν πενθώ κάποιον. Ούτε το παίζω emo.

Απλώς έχω τις μαύρες μου.

*τραγουδάρα των Rolling Stones

http://www.youtube.com/watch?v=MYRajKfZYb0

"Του δρόμου" (10)

Ι. ΔΕ ΣΟΥ ΦΑΙΝΕΤΑΙ:

Τρόλεϊ Αθηνών. Μπροστά από το κάθισμα μιας
κοπέλας νέας, όχι πάνω από 25 ετών, κάθονται
δύο πιτσιρίκια, 4 και 6 ετών αντίστοιχα.

Μια ανήμπορη γραία, πίσω από τα δύο καθαρματάκια,
απευθύνεται στο ένα:
- "Λεβέντη μου, πατάς λίγο το κόκκινο κουμπάκι
για στάση;"

Λεβέντης (με θράσος):
- "'Οχι".

Η γραία επανέρχεται, μα εισπράττει δεύτερη άρνηση.
Τότε το κουμπί πατά η ως άνω νέα που παρακολουθούσε
το περιστατικό. Η ανήμπορη γιαγιά, απευθύνεται τότε
σε αυτή:

- "Δικά σας είναι;"

ΙΙ. ΔΙΑΠΟΛΙΤΙΣΜΙΚΕΣ ΔΙΑΦΟΡΕΣ:

Ανακαλώντας ατάκες που έγραψαν...

- "'Ολος ο κόσμος τα Χριστούγεννα, στολίζει
δέντρο και κρεμάει μπάλες!"
- "Ε, εμείς στην Ελλάδα, παραδοσιακά στολίζουμε
καραβάκι!"
- "Μπα; Και τί κρεμάτε; Ναύτες;"

ΙΙΙ. ΆΛΛΟΣ ΜΕ ΤΟ ΤΡΕΝΟ ΜΑΣ

Δύο γυναίκες σε μία pub συζητούν:
- "Μη στεναχωριέσαι καλή μου. Οι άντρες είναι
σαν το μετρό. Μετά τον έναν, έρχεται ο άλλος
σε 5 λεπτά".
- "Εκτός κι αν είναι το τελευταίο της βραδιάς,
οπότε το παίρνεις, ό, τι και να 'ναι..."

ΙV. ΜΕΤΑΞΥ ΑΛΛΟΘΡΗΣΚΩΝ:

@ Nero's, London Coffee shop, μεταξύ αλλόθρησκων
φίλων, ένας εκ των οποίων είναι Χριστιανός.

- "Μα καλά, πριν το γεύμα, δεν κάνεις την
προσευχή σου;"
- "Όχι, συνήθως δε χρειάζεται. Η μάνα μου
είναι καλή μαγείρισσα..."

by Balekos