Οργανισμός Αργόσχολου Εργατικού Δυναμικού

Από όλες τις δημόσιες υπηρεσίες με τις οποίες έχω συναλλαχθεί ξεχωρίζω τον ΟΑΕΔ. Μακράν. Είναι χειρότερος κι από μπουρδέλο. Στο μπουρδέλο, τουλάχιστον, υπάρχει και μια σειρά, μια τάξη. Σου λέει: θα περάσει πρώτα ο κύριος, μετά ο άλλος κύριος, μετά εσύ. Εκεί μέσα ακόμα και το αυτόματο μηχάνημα που δείχνει την προτεραιότητα έχει κολλήσει στο νούμερο "3". Μπορεί να είναι και πλακίτσα του συστήματος, σκέφτομαι: όποιο πιστοποιητικό και να ζητήσεις, τα τρία θα πάρεις...

Παίρνω μια βαθιά ανάσα, επιστρατεύω όλη μου την ευγένεια(!) και κατευθύνομαι στον γκισέ.

-Καλημέρα. Ένα χαρτί που είχα σε εκκρεμότητ-
-Α! Για τις εκκρεμότητες θα περάσετε δίπλα στην κυρία με το κοντό μαλλί.

Πηγαίνω δύο γκισέ πιο δίπλα. Η υπάλληλος μιλάει στο τηλέφωνο. Ούτε που με κοιτάει.

-Γεια σας. Είχα σε εκκρεμότητα ένα χαρτί. Μπορείτε να το δείτε;

Συνέχιζε να μην με κοιτάει. Για να μην με ματιάσει μάλλον...

-Κύριε συνάδελφε κοιτάχτε λίγο τι θέλει η κοπέλα. Πηγαίνετε δίπλα.

Το "δίπλα" ήταν το αποκορύφωμα. Ένας τύπος που έμοιαζε με λιμενεργάτη, αξύριστος, βρώμικος, αγουροξυπνημένος, μ'ένα λαδωμένο πουκάμισο που ήρθε να πάρει το πρωινό του (σαν άνθρωπος, βρε αδερφέ!) στην Υπηρεσία.

-Θέλω το χαρτί μου που ήταν σε εκκρεμότητα.

Οι ευγένειες και οι καλημέρες κόπηκαν μαχαίρι. Είχα νευριάσει πια. Με αργές, νωχελικές κινήσεις, πιάνει το χάρτινο κουτάκι γάλακτος και το φέρνει στο στόμα του. Πίνει μια γουλιά, το ξαναφήνει στο γραφείο.

"Τι κάνεις ρε πούστη..." ψελλίζω...

-Μισό λεπτό να βρούμε τον φάκελό σας.

Τα ζώα μου αργά...

-Δεν τον βρίσκω.
-Ψάξτε καλύτερα.

Με τα πολλά, κατάφερε και τον βρήκε, τον κοιτάει απέξω και, χωρίς καν να δει για ποιο χαρτί του μιλούσα, μου λέει:

-Λοιπόν! Θέλω φωτοτυπία του βιβλιαρίου υγείας των παιδιών.

Άλλη μια βαθιά ανάσα. Είμαι και σε επικίνδυνη ηλικία.

-Δεν έχω παιδιά, κύριε!

Με κοίταγε λες και του εξηγούσα το τρίτο θερμοδυναμικό αξίωμα. Αλλά, απτόητος, απλώνει το χέρι του, πιάνει ένα κρακεράκι και αρχίζει να μασουλάει.

-Ποιο χαρτί θέλετε;

Aυτό ήταν.

-Άκουσε με καλά. Άνοιξε ΤΩΡΑ τον φάκελο και ψάξε το χαρτί που σου ζητάω. Κι όταν το βρεις μην το πιάσεις με τα χέρια σου και το λαδώσεις!

Πρέπει να μίλαγα αρκετά δυνατά διότι κάποια κεφάλια γύρισαν προς το μέρος μας. Κάποιος άλλος, μάλλον ταλαιπωρημένος κι αυτός, φώναξε:

"E, ρε, χούντα που σας χρειάζεται εδώ μέσα..."

Βρε, λές;;;;

by V.