SCREAM

Στην απέναντι πολυκατοικία μια μάνα τσακώνεται με την κόρη της διαταράσσοντας την ησυχία(μου). Κι όλα αυτά στις πέντε το πρωί! Και νευρίασα κι εγώ που με ξυπνήσανε κι ήθελα να βγω στο μπαλκόνι να τους φωνάξω να κάνουν ησυχία. Με φωνές επιβάλλεται η ησυχία- το 'χω καταλάβει χρόνια τώρα. Κι έτσι όπως είχα ξαπλώσει στο κρεβάτι και προσπαθούσα να ξανακοιμηθώ, σκεφτόμουν τι θα γινόταν αν όλοι οι άνθρωποι στη γη συντονιζόμασταν (όπως συντονιζόμαστε σαν ανόητοι να σβήνουμε τα φώτα για να διαμαρτυρηθούμε) και ουρλιάζαμε ταυτόχρονα με όλοι μας την δύναμη. Τι έντασης ηχητικά κύματα θα παράγονταν στο σύμπαν; Ή, ας πούμε, αν κλαίγαμε όλοι μαζί για μια ώρα. Τι δονήσεις, τι ενέργεια θα εκπέμπαμε, άραγε;