"Του δρόμου" (12)

Ι. ΜΑ ΓΙΑ ΠΟΙΟΝ ΜΕ ΠΕΡΑΣΕΣ;

Φίλος που συνάπτει σχέσεις τα τελευταία χρόνια
με γυναίκες ηλικίας της δεκαετίας των δεύτερων
-άντα, παραπονιέται:

- "Την παράτησα. Ασφυκτιούσα σε αυτή τη σχέση.
Δε με γούσταραν οι δικιοί της".
- "Δε σε ήθελαν οι γονείς της ε;
Κλασσική περίπτωση" απαντώ.
- "'Οχι. Δε με ήθελαν ο άντρας της και
τα παιδιά της".

ΙΙ. ΑΠΛΗ ΣΥΝΩΝΥΜΙΑ

Δύο οικογένεις που κάνουν μαζί διακοπές,
απολαμβάνουν βραδινό περίπατο στην προβλήτα ενός
λιμανιού. Οι άντρες προχωρούν μπροστά, πίσω
βαδίζουν νωχελικά οι σύζυγοι και τα παιδιά τους
χαλούν τον κόσμο τρώγοντας παγωτό. Ο ένας από
τους δύο άντρες απευθύνεται στον άλλο:

- "Μη χαλιέσαι. Η ελπίδα πεθαίνει πάντα τελευταία".
- "Ναι, αρκεί να μη λένε έτσι την πεθερά σου".

ΙΙΙ. ΜΕΤΡΟ ΣΥΓΚΡΙΣΗΣ

Ζευγάρι φτάνει στην πόρτα του δωματίου του
ξενοδοχείου, όπου καταλύουν στη διάρκεια των
διακοπών τους.

- "Δεν το πιστεύω. 'Εχασα το κλειδί του δωματίου"
λέει με έκπληξη ο άντρας.
- "Gee. Είσαι τόσο ανίκανος, που και το κλειδί
της πόλης να σου χαρίζανε, κι αυτό θα το έχανες".

IV. MANA, του δειλινού καμπάνα..

Μετρό Πανεπιστήμιο. Μία απεγνωσμένη μάνα συνοδεύει
τα τρία (προφανώς) παιδιά της προς την έξοδο.
Τα τρία καθαρματάκια της, τρέχουν μπροστά και
παίζουν ανεβοκατεβαίνοντας στις κυλιόμενες σκάλες.
Η μικρή κόρη απευθύνεται στο διαβολάκι - συνάδελφο
δίπλα της, αγγίζοντας και σκουπίζοντας την παλάμη
του χεριού της στη μαύρη ταινία της ηλεκτρικής σκάλας:

-"Για να δούμε! Θα μαυρίσουν τα χέρια μου μ'αυτό;"

Και η κατάκοπη μάνα απαντά:

-"Για να δούμε... Θα σε μαυρίσω στο ξύλο άμα
λερωθείς; Κι όχι τίποτα άλλο. Δε θα φανεί κι
ο κόπος μου.."

Balex

Καλό φθινόπωρο. Σε όλες και σε όλους.