ΝΥΧΤΕΡΙΝΗ ΒΑΡΔΙΑ

Σάββατο βράδυ στην οδό Αθηνάς, γύρω στις 11. Όταν όλοι διασκεδάζουν, κάποιοι πιάνουν δουλειά. Λαϊκιστί, 'κάνουν πιάτσα'...

Μελαμψές γυναίκες- όχι παραπάνω από εικοσιπέντε- με ντύσιμο προκλητικό μέσα στην φτήνια του. Τζιν μίνι φούστα, στράπλες μπλούζες, διχτυωτά καλσόν και ψηλοτάκουνες γόβες. Με κοκκινάδι στο μάγουλο, τεράστιους ασημένιους κρίκους στα αυτιά και με βλεφαρίδα-πεταλούδα μοιάζουν να συμμετέχουν σε ένα ιδιότυπο πάρτι μασκέ. Το μικροσκοπικό τους τσαντάκι θα περιέχει-φαντάζομαι- προφυλακτικά, τσίχλες, άντε και κανένα τσιγάρο. Το άρωμά τους φτηνό κι αυτό. Όπως και η ταρίφα τους...

Μόλις μ'έπιασε φανάρι, σταμάτησα και τις χάζευα.

"Τι ζωή κι αυτή ρε π***στη!"

"Πόσα να παίρνουν άραγε;"
"Σιγά μην έχουν περάσει γιατρό!"

Κι απ'την άλλη: "Αν δεν θέλανε να το κάνουν θα πήγαιναν να σφουγγαρίσουν σκάλες"

"Βρήκαν την εύκολη λύση"

"Ποιοι πάνε μαζί τους;"

Μια από αυτές έσκυψε το κεφάλι της για να με κοιτάξει καλύτερα και, αν κρίνω από την γκριμάτσα της, μάλλον απογοητεύτηκε που δεν είδε άντρα στην θέση του οδηγού.

Πράσινο φανάρι. Έφυγα.