ΠΕΙΡΑΓΜΕΝΟ

Η νύχτα είναι ατέλειωτη απόψε.
Φοβάμαι το μυαλό μου δεν θα αντέξει...
Νιώθω πως πρέπει να αρχίσουν νέοι αγώνες
για να περάσουν τα αισθήματά μου τέτοιες πόρτες.

Η αλήθεια των πολλών πώς με τρομάζει...
Σαν φίδι εφιάλτη την χαρά μου αγκαλιάζει...
Σε μια ανδρόγυνη κατάσταση αιωρούμαι...
Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα μεγάλα
πρέπει να υψώσουμε δεόντως του ονείρου μας τη σκάλα.
Γιατί η ζωή που ζούμε δεν χορταίνει με οξυγόνο,
δεν υποκλίνεται στο "τίποτα", στο "πρέπει" και στο "μόνο".
Κι αν θέλεις να μιλήσουμε για πράγματα αστεία
πρέπει να ενώσουμε κρεβάτια μαξιλάρια και κρανία
Γιατί το χέρι μου απόψε ως τα νύχια μου πονάει
και νιώθω την καρδιά μου να αγωνίζεται να πάψει να χτυπάει...

Νυστάζω αλλά με αγίους δεν κοιμάμαι
Αρνούμαι να αφεθώ και να ενδώσω
διότι η νύχτα αυτή με αρνήσεις άλλης τάξεως με έχει ζώσει...

by V.