ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ

Κάθε χρόνο τέτοιες μέρες, βλέποντας δελτία ειδήσεων, έχω την ίδια αναπάντητη απορία και την ίδια αποστροφή στον στρουθοκαμηλισμό: Για ποιούς και πόσους αλλάζει ο χρόνος;

Δεν λέω, να δούμε πώς υποδέχονται την νέα χρονιά σε διάφορα μέρη του κόσμου όπου η ελπίδα (ή μήπως η απελπισία;) ντύνεται με το καλύτερο φόρεμά της έτοιμη να εκστασιαστεί στον κρότο του πρώτου βεγγαλικού. Εκεί όπου το κρυστάλλινο ποτήρι της σαμπάνιας θα αποτελέσει την κολυμπήθρα του Σιλωάμ για τον καθένα μας. Μια χαρά είναι να τα βλέπεις όλα αυτά, έχουν την πλάκα τους. Άλλωστε σε όλους αρέσει το παραμύθι-ασμα.

Κανένα δελτίο δεν έδειξε ποτέ πώς αλλάζει ο χρόνος στην Ρουάντα, για παράδειγμα. Στην Νιγηρία που μαστίζεται από τον εμφύλιο ή στις παραγκουπόλεις του Ρίο ντε Τζανέιρο. Κανείς δεν έκανε ρεπορτάζ να δούμε πώς αλλάζει ο χρόνος στις φυλακές, στα ορφανοτροφεία των Βαλκανίων όπου οι μόνες που κάνουν ρεβεγιόν είναι οι κατσαρίδες, στα ψυχιατρικά καταστήματα.

Τι, εκεί δεν αλλάζει ο χρόνος; Ή μήπως εκεί υπάρχει άλλος Θεός;

by V.