Λαϊκή αγορά, πάνω από τον πάγκο με τα αντίδια. Μητέρα και κόρη με το καροτσάκι τους να περιέχει λίγα πράγματα. Τόσο, όσο.
Παρατηρώ την κόρη. Κλασική περίπτωση γεροντοκόρης. Αλλά όχι από τις ξινές. Από τις άλλες, τις συμπαθέστατες, που η ζωή τους τα έφερε έτσι και δεν βρήκαν 'ένα καλό παιδί ν'ανοίξουν σπιτικό'. Κι ας το ήθελαν όσο τίποτε άλλο στην ζωή τους...
Από αυτές που δεν παραπονιούνται, δεν κρατούν κακία σε κανέναν αφού, καθώς φαίνεται, ο γάμος δεν ήταν στο γραφτό τους...
Από αυτές που θα παραμείνουν πάντα κόρες...
Το στιλ χαρακτηριστικό. Μπότα συντηρητική, χωρίς τακούνι.
Φούστα αυστηρά μέχρι το γόνατο. Ούτε πόντος παραπάνω. Μην μας περάσουν για τίποτα ξετσίπωτες...
Μωβ πουλόβερ, ένα τεράστιο μπουφάν άτσαλα φορεμένο. Η τσάντα χιαστί περασμένη στον θώρακα και, τέλος, στέκα (!). ¨Οχι κορδέλα, στέκα. Να κρατάει πίσω τα απεριποίητα φυσικά μαλλιά της και να αφήνει το πρόσωπό της σε άπλετη κοινή θέα προς κάθε ενδιαφερόμενο...
Νοερά της δίνω μια θέση πάνω στον πάγκο. Κάπου ανάμεσα στα βλήτα, τα πράσα και τις καυκαλήθρες. Κι ελπίζω να έχει την ίδια τύχη με τα υπόλοιπα ζαρζαβατικά: να βρεθεί κάποιος να την διαλέξει...
by V.
2 σχόλια:
Συν Αθηνά και χείρα κίνει - ακόμα και τα ζαρζαβατικά στον πάγκο τα διαλέγεις επειδή στο μάτι ή στην αφή (εξαρτάται τί αγοράζεις) σου φαίνονται.. ελκυστικά, νόστιμα. Ή 'νόστιμα.'
Best
B
Πανέμορφα περιγραφικό. Σχεδόν την είδα! Και όχι μόνο αυτό, νομίζω πως μου άρεσε κιόλας αυτή η μεινεσμένη κοπελιά!
Δημοσίευση σχολίου