Παρασκευή 24 Οκτωβρίου 2008

Σήμερα δεν ήθελα πολλά...

Να κάτσω σ’ ένα παγκάκι και ν’ ακούω τα πιτσιρίκια που είχαν γεμίσει την πλατεία Συντάγματος.

Μια θέση σ’ ένα πλοίο που φεύγει. Ή και τρένο.

Έναν βράχο πλάι στη θάλασσα.

Να ξαπλώσω στο γρασίδι και να λιάζομαι για ώρα.

Ένα ποδήλατο να φέρνω βόλτες .

Να κάτσω κάπου ψηλά και να χαζεύω την πόλη.

Έναν περίπατο χωρίς προορισμό.

Μια λέξη.

"Ένα σπίτι για να γεννηθείς
ένα δέντρο για ν’ ανασάνεις
ένας στίχος για να κρυφτείς
ένας κόσμος για να πεθάνεις."

(Τάσος Λειβαδίτης, Απλοί στίχοι)

C.





2 σχόλια:

Ανώνυμος είπε...

Κι όμως.
Σήμερα, κατήντησε να
φαίνεται, σα να ζητάς
πολλά.

Εκτός...
κι αν εσύ, το κατάφερες.

Ανώνυμος είπε...

μπα...
διαφορετικά αυτές οι γραμμές δε θα'χαν λόγο να υπάρχουν.

C.