Τελευταία κάτι έχω.
Δεν είμαι καλά.
Μάλλον όχι.
Ώρες ώρες δεν είμαι καλά.
Ώρες ώρες έχω μια λύπη.
Ή κάτι μου φταίει.
Δεν είμαι δυστυχισμένη ή λυπημένη.
Δεν είμαι όμως και χαρούμενη.
Για τις δεδομένες στιγμές μιλώντας πάντα.
Μια αίσθηση ανικανοποίητου με εμποδίζει να χαίρομαι τα όσα έχω.
Λογικά αν το δεις, δεν έχω κανένα λόγο να σκέφτομαι ή νιώθω έτσι.
Λογικά.
Και η Κ. τα ίδια.
Ίσως να είναι η περίοδος αυτή η μεταβατική.
Σίγουρα αυτό.
Μέσα σ’ όλα αυτά αποφάσισα να γεμίσω τις ώρες μου με απωθημένα.
Ούτε ένα δε θ’ αφήσω, ούτε ένα.
Όλα στο φως θα τα ξορκίσω.
Αυτός που μπαίνει θα είναι ο χειμώνας μου, το πήρα απόφαση.
Θα δοκιμάσω και θα δοκιμαστώ.
Κι η σκέψη αυτή με κάνει να χαμογελάω.
Ευτυχία.
Είδες πώς γίνεται;
;-)

C.