Σάββατο 30 Μαΐου 2009

ΕΝΑΛΛΑΣΣΟΜΕΝΗ ΚΑΤΑΘΛΙΨΗ


Δεν υπάρχει τέτοια επιστημονική ορολογία. Eγώ την έχω βαφτίσει έτσι. 'Eρχεται και φεύγει. Tην νιώθεις πιο έντονα τα απογεύματα οπότε και τα επίπεδα σεροτονίνης στον εγκέφαλο πέφτουν δραματικά. Tα βράδια σε στέλνει για ύπνο νωρίς και σε ξυπνάει πριν την ανατολή του ήλιου. Ξυπνάς βογγώντας, σηκώνεσαι από το κρεβάτι σαν νεκρός και εκτελείς μηχανικά τις ίδιες κινήσεις: μπάνιο-πρωινό-ντύσιμο-αναχώρηση για την δουλειά. Kανένα ενδιαφέρον. Φοράς τα ίδια ρούχα για μέρες. Συνέρχεσαι σχετικά σύντομα. Και σύντομα ξανακυλάς. Χαζεύεις με τις ώρες το ταβάνι, τον δρόμο, μια αράχνη που σκαρφαλώνει στον τοίχο. Λέξεις αισχρές γεμίζουν τον μυαλό. Άγνοια...

Είσαι μόνος σε όλο αυτό, μην κοροιδευόμαστε.Στα άδεια δωμάτια, όταν σβήνει το φως, υπάρχεις μόνο εσύ κι αυτή. Ούτε γονείς, ούτε φίλοι, ούτε εχθροί. Πώς θα μπορούσε να είναι διαφορετικά άλλωστε; Μόνοι μας ερχόμαστε στη ζωή και μόνοι μας φεύγουμε. Όλα τα υπόλοιπα είναι ένα πάρα πολύ ωραίο-αντικειμενικά πολύ ωραίο- αλλά και πάρα πολύ μεγάλο παραμύθι.


by V.

"Του δρόμου" (8)

I. Διαφορά επιπέδου.

Κι ενώ η μισή καρδιά της Παγκόσμιας οικονομίας
χτυπά στη Wall Street της NY, η άλλη μισή χτυπά
στο City του Λονδίνου. Σε κεντρικό δρόμου του
τελευταίου, ώρα 11.30 το πρωί, ένας 'Αγγλος
επιχειρηματίας - επενδυτής (εικάζω) παρατηρεί:

"If Opel had been allowed to fall into
bankruptcy,
valuable parts of the company could
have been saved.
Saving inefficient jobs at
sickly Opel will destroy them
at more efficient
European employers
".

Την ίδια στιγμή, λίγο πιο δίπλα, Έλληνας
επιχειρηματίας, ιδιοκτήτης ταβερνείου
(Greek Mousaka and so on)παρατηρεί.

Με πάθος:

"Όλες μαζί τις θέλω. Να γλείφονται η μία με
την άλλη
και 'γω όλες μαζί. Να τις πηδ*** ανελέητα
και μετά να τις
πετάω στη λάσπη. Και πάλι
από την αρχή. Όλες μαζί...".


II. Music and Lyrics

Μιλώντας για τα αγαπημένα τραγούδια του
Ροναλντίνιο, προσπαθούμε να καταλάβουμε τους
στίχους ενός από αυτά.

Ricky Martin "un, dos, tres, Maria"
και ο στίχος έχεις ως εξής

"Un, dos, tres - Un pasito pa'delante, Maria".
- "Καλά, όλο το υπόλοιπο, το 'χω.
Το
Un pasito pa'delante δεν ξέρω"
- Γιατί ρε, τη Maria από πού την ξέρεις;
- Από τον Σαρμπέλ ("Γεια σου Μαρία").

Καθένας με τις αναφορές του..


ΙΙΙ. Εργάσιμες Ώρες

Στον ωραιότερο δρόμο του Κόσμου, μια
κομψοτάτη κυρία παραπονείται εντόνως.

- "Μα, μέσα στο χώρο εργασίας; Τί ιταμότητα!
Δε μου άφησε τίποτα. Όλα τα πήρε. Πορτοφόλι,
κινητό, γυαλιά ηλίου, κάρτες, ταυτότητες, κλειδιά.
Κι όλα αυτά 11 το πρωί, όσο εμείς δουλεύαμε".
- "Μα γιατί σου κάνει εντύπωση; Κι οι κλέφτες
δουλεύουν ώρες γραφείου.."

ΙV. Lady Gaga, the "Pokerface" singer

- "Πώς τσατίζεις τη Lady Gaga"
- Just.. poke her face.

Βρετανικά αστειάκια.



Balekos


ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑΚΗ ΠΑΡΑΔΟΣΗ


Παππούς εξιστορεί σε φίλο του τον τρόπο με τον οποίο διαπαιδαγωγεί τον τετράχρονο εγγονό του.

-Και που λες, ο μικρός είναι μεγάλος διάολος! Πανέξυπνος ο κερατάς!
-Σοβαρά;
-Ναι, ρε, σου λέω. Τον παίρνω χτες από το νηπιαγωγείο και του λέω ''ρε μαλάκα, είναι όμορφη η δασκάλα σου;'' Και μου λέει ''ναι''. Και του λέω ''ε,τότε, ''πιάσ'της τον κώλο''
-Τι του λες, ρε, του παιδιού;
-Το σωστό του μαθαίνω, ρε μαλάκα. Να πιάνει κώλους. Τι να τον μάθω, να παίζει κούκλες;

Aν αυτό το παιδάκι παροτρύνεται-διδάσκεται στα τέσσερά του να πιάνει κώλους, γιατί να μην αφήσει και δύο-τρεις κοπελίτσες έγκυες στα δεκαπέντε του;
by V.

ΦΛΑΣΑΚΙ


Λένε ότι μετά από ένα ορισμένο επίπεδο σωματικού ή ψυχικού πόνου, το DNA ανακαλεί την μνήμη.
Να' μαστε, λοιπόν, σ'ένα παράλληλο σύμπαν. Εσύ κι εγώ. έντεκα χρόνια πριν...

Σε τρία χρόνια θα χώριζες, σε τρία θα πέθαινα ξανά.
Θα μετακομίζαμε κι οι δύο. Μια καινούρια οδύνη θα ξετύλιγε τα μαλλιά μου κι ο αέρας θα μου έφερνε το μέλλον απ'το παρελθόν.

Πού να φανταζόμουν τότε ότι θα έφτανε κάποια στιγμή που θα παρακάλαγα να φύγεις και να μην γυρίσεις ξανά...



by V.

Δευτέρα 18 Μαΐου 2009

TΙ ΛΕΣ ΤΩΡΑ;


Στα χθεσινά "ΠΑΡΑΤΡΑΓΟΥΔΑ" εμφανίστηκε ένας 'ευτυχιολόγος'-έτσι συστήθηκε. Αφού είπε ό,τι είπε κι αφού διαφήμισε τα σεμινάρια που διοργανώνει, πέταξε και το επικό: η ομοφυλοφιλία γιατρεύεται με μια ένεση. Ντόινγκ!


Τι ένεση; Των 5ml, των 10ml, των 20ml, ανάλογα με το πόσο gay είναι κάποιος/α; 5ml για τις κρυφές, 10 για τις δηλωμένες και 20 για τις κραγμένες;


Πέρα από την πλάκα, νομίζω ότι το να ακούγονται τέτοιες αηδίες από τηλεοράσεως είναι τουλάχιστον γραφικό-αν όχι επικίνδυνο. Για σκέψου να το ακούσει κανένας πολλά βαρύς πατέρας που 'κάλλιο να τον σκοτώσω παρά να μου βγει πούστης' και να αρχίσει να τραβολογάει το παιδί από γιατρό σε γιατρό και να το πλακώσει στις ενέσεις για να το κάνει άντρα...


Όσο κι αν απομακρύνω από την σκέψη μου το ρητορικό ερώτημα 'Τι κάνει το ΕΣΡ;' υπάρχει κι άλλη απορία που σουλατσάρει στο μυαλό μου:

Πότε επιτέλους η ελληνική κοινωνία θα βγάλει τις τσίμπλες από τα μάτια της;



by V.


Υ.Γ. Άλεξ, ο τύπος αυτός έμοιαζε φυσιογνωμικά στον Μαχάτμα. Με πιάνεις;

Παρασκευή 8 Μαΐου 2009

ΓΙΑ ΤΗΝ ΓΙΟΡΤΗ ΤΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ


(αφιερωμένο στην μάνα μου)


Σε φέρετρο ανοιγμένο μπαινοβγαίνω
στην αγκαλιά σου σαν παιδάκι τρομαγμένο
σα μαργαρίτα την καρδούλα μου μαδάω
κι όλο μου βγαίνει πως στο βάθος σ' αγαπάω.


Μάνα, μητέρα, μανούλα, μαμά
στου κόλπου σου τη ζέστη χωμένος βαθιά
εσύ κοιλοπονάς μα εγώ δε βγαίνω
να ξαναγεννηθώ δεν την παθαίνω.


Απ' το φουστάνι σου κρατιέμαι και με σέρνεις
στην πασαρέλα μιας ζωής μαστουρωμένης
είμαι χαμένος σε μια ατέλειωτη ανία
αλλά το ξέρω μάνα είναι μόνο μία.


Ηλεκτρικά ναρκωτικά με ταξιδεύουν
μέσα από γυάλινα κουτιά με κοροϊδεύουν
είσαι η μάγισσα που θα 'θελα να κάψω
και μπρος στα πόδια σου το πτώμα σου να κλάψω.
(στίχοι-μουσική Τζίμης Πανούσης)
by V.