Εσύ, νηστεύεις;

Όσο πλησιάζει το Πάσχα τόσο συχνότερα ακούω αυτήν την ερώτηση. Και τόσο σπανιότερα μπαίνω στον κόπο να απαντήσω. Συνήθως προσπερνώ την ερώτηση, μαζί με αυτήν και την διάθεση των ερωτούντων να μου κολλήσουν μια ταμπελίτσα ανάλογα με την απάντηση που θα λάβουν. Όταν αποφασίζω, όμως, να απαντήσω του δίνω και καταλαβαίνει.

Όταν λέω ‘ναι’, αποκρίνονται ‘κι εγώ’ και μου χαμογελούν πονηρά λες και κάναμε καμία μυστική συνομωσία.
Όταν λέω ‘όχι’, με κοιτούν με αποδοκιμασία από πάνω μέχρι κάτω ρωτώντας ‘Γιατί; Τόσο δύσκολο σου είναι πια;’
Καμιά φορά τους λέω: ‘Φυσικά και νηστεύω. Τρώω μόνο χαβιάρι’. Άλλες πάλι ότι είμαι δωδεκαθείστρια.
Έχει πλάκα να παίζεις με τα ηθικά- και κυρίως τα θρησκευτικά-αντανακλαστικά των ανθρώπων…


Δεν κρίνω ούτε αυτούς που νηστεύουν ούτε αυτούς που δεν το κάνουν. Ο καθένας πράττει κατά συνείδηση. Αλλά θεωρώ υποκριτική την διαφήμιση της νηστείας και τον εκβιασμό που την συνοδεύει. Λες και αν δεν φας κρέας θα αποσβέσεις τις αμαρτίες σου.


Οφείλω, πάντως, να παραδεχτώ ότι αυτή η ιστορία με την νηστεία μάς ωφελεί όλους κατά βάθος: και τους νηστεύοντες που επιβεβαιώνουν την πίστη τους σε σχέση με τους ‘άπιστους’, και τους μη νηστεύοντες που το αντιμετωπίζουν σκωπτικά. Κυρίως, όμως, ωφελεί τους παπάδες που αποτελούν το ζωντανό παράδειγμα της νηστείας. Έχει δει κανείς χοντρό παπά;

Πονηρούλη Δημιουργέ! Τα πάντα εν σοφία εποίησες…

by V.