εμείς του κόσμου οι εκδρομείς..

Ξυπνώ σχετικά νωρίς...κάνω τις συνηθισμένες μηχανικές κινήσεις, ψαχουλεύω για τις παντόφλες, φθάνω σέρνοντας τα πόδια μου ως την κουζίνα, ψηλαφώ τον τοίχο, βρίσκω το διακόπτη και κατευθύνομαι στο ψυγείο, παίρνω το μπουκάλι με το γάλα και επιστρέφω στο δωμάτιο..έξω έχει ακόμα πολλή δροσία..φθινοπώριασε..οι δρόμοι είναι σχεδόν άδειοι και η πλάση δείχνει να ηρεμεί..για λίγο ακόμη..

Σήμερα με περιμένουν αρκετές δουλειές και όλες για κακή μου τύχη σε δημόσιες υπηρεσίες..Κάπως έπρεπε να τα δρομολογήσω ,τουλάχιστον στο μυαλό μου..ανοίγω τον υπολογιστή και το ραδιόφωνο αυτές οι δύο κινήσεις γίνονται πάντα ταυτόχρονα.Ουπς, αυτό μας είχε διαφύγει..το μετρό έχει στάση σήμερα..όπερ σημαίνει κυκλοφοριακό κομφούζιο στους αθηναϊκούς δρόμους και φυσικά αναβολή των προγραμματισμένων εργασιών.

Το κατέβασμα στο κέντρο ήταν αναπόφευκτο όμως..κάποιες δουλειές δεν επιδέχονταν περαιτέρω αναβολής..Η αναμονή στη στάση ξεπέρασε το μισάωρο..Το λεωφορείο σχεδόν γεμάτο, δυό τρείς διαβάζουν εφημερίδα,κάποιοι ακούνε μουσική..υποθέτω δηλαδή.. δυο ηλικιωμένοι σε έντονο ύφος πολιτικολογούν..μας άναψαν φωτιά οι καλόγεροι και οι δημοσκοπήσεις..μια κυρία μιλάει στο κινητό και ακούγεται σε όλο το λεωφορείο αλλά δεν δείχνει να την ενοχλεί και ιδιαίτερα το γεγονός..Ο οδηγός μοιάζει να είναι νευρικός και η κίνηση..οι δρόμοι ένα ατέλειωτο πάρκινγκ και εμείς σε στάση προσοχής μέχρι να αρχίσουμε πάλι το σημειωτόν..

Βάζω και εγώ να ακούσω μουσική..μετράω την απόσταση σε τραγούδια πλάκα έχει..επιτέλους φτάσαμε . ..πάω να κατέβω ακούω την διαφήμιση του γνωστού πολυκαταστήματος παιχνιδιών..σιχτιρίζω το διαφημιστή και το κλείνω..σκοντάφτω στο κράσπεδο αλλά συνεχίζω απτόητη καθώς τα χειρότερα αποφεύχθησαν..ΣτοΠανεπιστήμιο έχει ορκομωσία..όλοι δείχνουν να είναι συναισθηματικά φορτισμένοι και χαρούμενοι..το νιώθεις στην ατμόσφαιρα..σε τέτοιες περιστάσεις χαζεύω τις κυρίες και την περιβολή τους..από λατέρνες..κιτσ το λένε.. ως τις απλές μα προσεγμένες που είναι άλλωστε εκείνες που μου τραβάνε την προσοχή..κάτι φιλιππινέζοι τουρίστες προσπαθούν να καταλάβουν τι γίνεται..φωτογραφίζονται και μπλέκονται με τους υπόλοιπους..

Η πόλη βρώμικη όπως πάντα και αν κάνεις να στρέψεις το βλέμμα προς τα πάνω χώρια του ότι απειλείται η σωματική σου ακεραιότητα από τις τόσες παγίδες στο δρόμο το μόνο που αντικρίζεις είναι κεραίες,ετοιμόροπα μπαλκόνια, κακόγουστα εμπορικά κέντρα και διαφημίσεις..οπότε προσγειώνεσαι και πάλι απότομα στα επίγεια.

Φθάνω και στην δημόσια υπηρεσία..ο υπάλληλος με το σύνηθες ύφος υπεροψίας μου απευθύνει το λόγο.. εσύ τι θες?..Α,δεν το πάτε καλά μουρμουρίζω..Τι είπες? Αυτό και αυτό θέλω..Κατά τα συνήθη με στέλνει αλλού να βρω τα χαρτιά ή καλύτερα τα έγγραφα..Με τα πολλά τα βρήκα και του τα πήγα..Χρειάζεται κάτι άλλο? ρωτάω ..κι άρχισε το παραμιλήτο ..Τελειώσατε να φύγω?..Μούγκρισε..Δε χρειάζετε να είστε τόσο αγενής του λέω και ξαφνικά ένιωσε να τον μειώνει ένα ..όσο τέλος πάντων χρονών του έμοιαζα..κι άρχισε το πληθυντικό ευγενείας..ήταν όμως πολύ αργά..

Φεύγω τουλάχιστον η δουλεία είχε γίνει κάτι είναι κι αυτό.. στο τέλος της μέρας στάθηκα και τυχερή δεν χρειάστηκε να περιμένω στη στάση πολλή ώρα το λεωφορείο,οι δρόμοι δεν είχαν κίνηση κι οπότε σε λίγο θα ήμουν σπίτι..Πίσω μου κάθονται μια μαμά με το κοριτσάκι της..η μικρή λέει τις εντυπώσεις από το σχολείο....σε λίγο το θέμα συζήτησης αλλάζει..η μικρή παίρνει ύφος και λέει..εγώ όταν μεγαλώσω θέλω να γίνω σαν τη Μάγδα ..έμεινα να την ακούω..εσύ μάλλον μεγάλωσες σκέφτομαι..αλλά ούτε τι θέλεις να γίνεις ξέρεις,ούτε που θέλεις να ζείς, ούτε πώς θέλεις να ζείς,ούτε με ποιούς θέλεις να ζείς..ίσως όμως ξέρεις ότι η ζωή είναι μπρόστα σου και καμιά φορά τα πολλά τα σχέδια δεν πολυωφελούν..μια σχεδία φτάνει για να ξεκινήσω την περίπλάνηση στις θάλασσες του κόσμου...

Αυτά ..και μεταξύ μας..ε?

by z.